Ενώ οι εργασίες αναστήλωσης της Παναγίας των Παρισίων συνεχίζονται με εντατικούς ρυθμούς και χθες μάλιστα παραδόθηκαν οκτώ νέες καμπάνες, το υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας ανακοίνωσε πως έχουν επιλεγεί οι οκτώ υποψήφιοι που θα συνεργαστούν με την καλλιτεχνική επιτροπή, η οποία επιμελείται την αντικατάσταση των περισσότερων βιτρό στο εσωτερικό του ναού.

Ο ιστορικός καθεδρικός και σήμα κατατεθέν της πόλης, υπέστη σημαντικές ζημιές από πυρκαγιά που ξέσπασε εξαιτίας εργατικού λάθους στις 15 Απριλίου 2019. Πριν από περίπου έναν χρόνο ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν είχε ανακοινώσει μπροστά από τις σκαλωσιές του ναού την πρόθεσή του να αφαιρεθούν τα λευκά-γκρι γεωμετρικά τζάμια που φιλοτέχνησε τον 19ο αιώνα ο Γιουζέν Βιολέτ-λε-ντουκ για την τότε ανακαίνιση του ναού και να μεταφερθούν προς έκθεση στο μελλοντικό Μουσείο Νοτρ Νταμ. Πρόθεση του Μακρόν ήταν στη νέα ανακαίνιση να μπουν βιτρό μοντέρνων Γάλλων καλλιτεχνών.
Η ιδέα προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση τόσο σε κύκλους καθολικών όσο και σε κόμματα, κυρίως στα δεξιά του πολιτικού φάσματος. Πολλοί ισχυρίζονται πως τα νέα βιτρό θα είναι υπερβολικά συμπεριληπτικά και woke, όπως αποκαλείται ειρωνικά η ατζέντα του πολιτικού και πολιτισμικού δικαιωματισμού.

Η εθνική επιτροπή κληρονομιάς και αρχιτεκτονικής ψήφισε ομόφωνα στα μέσα του καλοκαιριού κατά της αντικατάστασης των βιτρό, επικαλούμενη τη Χάρτα της Βενετίας, ένα κείμενο που υπογράφηκε το 1964 στη Γαλλία και το οποίο απαγορεύει την αντικατάσταση καλά διατηρημένων παλαιών στοιχείων σε ναούς και άλλα πολιτισμικά μνημεία από νέες δημιουργίες. Ωστόσο, το υπουργείο Πολιτισμού απέρριψε το ψήφισμα και δηλώνει αποφασισμένο να εφαρμόσει την ιδέα. Πάντως, η ανακοίνωση της επιτροπής έριξε λάδι στη φωτιά ορισμένων, που καταγγέλλουν την καταστροφή της αρχιτεκτονικής αρμονίας του γοτθικού καθεδρικού ναού. Τις τελευταίες εβδομάδες τα γαλλικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν κατακλυστεί από το σλόγκαν #Saccagenotredame (βεβήλωση της Νοτρ Νταμ), ενώ ακτιβιστές εναντίον της αντικατάστασης σκοπεύουν να διαδηλώσουν τις επόμενες ημέρες έξω από τον ναό.

Χθες το Παρίσι παρέλαβε από χυτήριο της Νορμανδίας τις πρώτες καμπάνες, η μεγαλύτερη των οποίων ζυγίζει 4.162 κιλά. [Photo by Ed JONES / AFP]

Η αναγέννηση του ναού από τις στάχτες του έγινε δυνατή μόνο από την τεράστια εθνική και διεθνή κινητοποίηση. Στις δωρεές αμέτρητων ανθρώπων που ήθελαν να επαναφέρουν την Κυρία μας στην αρχική της κατάσταση. Πιστεύουν πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι επιθυμούν να αλλοιωθεί η προσπάθεια από την επιθυμία του Μακρόν να αφήσει το στίγμα του;, αναρωτήθηκε ο Ντιντιέ Ρικνέρ, ιδρυτής του περιοδικού La Tribune de l’ Art. Στη διαδικτυακή φόρμα συλλογής υπογραφών εναντίον της αντικατάστασης των βιτρό έχει καταφέρει να μαζέψει έως σήμερα περίπου 200.000 ονόματα.

Το υπουργείο Πολιτισμού απέρριψε το ψήφισμα της εθνικής επιτροπής κληρονομιάς και αρχιτεκτονικής, η οποία επεκαλείτο τη Χάρτα της Βενετίας.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η εισαγωγή σύγχρονων στοιχείων σε ένα ιστορικό κτίριο προκαλεί σκάνδαλο στη Γαλλία. Επειτα από μια ακανθώδη διαμάχη, τα σύγχρονα βιτρό που δημιούργησε ο καλλιτέχνης Πιερ Σουλάζ στο αββαείο Σεν Φουά της πόλης Αβιρόν στις αρχές της δεκαετίας του 1990 κατέληξαν να υιοθετηθούν από τους απρόθυμους κατοίκους και σήμερα θαυμάζονται ως αριστουργήματα.

Απόδειξη ότι η σύγχρονη τέχνη μπορεί να λάμψει με επιτυχία σε ένα παλιό κτίριο, αυτά τα ημιδιαφανή παράθυρα που διασχίζονται από κυματοειδείς σιδερένιες γραμμές είχαν πάρει τη θέση των βιτρό που δημιουργήθηκαν τη δεκαετία του 1940-1950 για να αντικαταστήσουν τα κατεστραμμένα πρωτότυπα.

Αν και διαφορετική περίπτωση από αυτή της Παναγίας των Παρισίων, όπου τα βιτρό του 19ου σχεδιάστηκαν με τέτοιον τρόπο ώστε να διατηρήσουν τη μεσαιωνική αισθητική του καθεδρικού ναού και να σχηματίσουν ένα συνεκτικό σύνολο με τα άλλα βιτρό και όλη την αρχιτεκτονική του, έχει ξεκαθαριστεί πως οι νέες προτάσεις (που δεν έχουν ακόμη παρουσιαστεί δημόσια) θα δείχνουν ανάλογο σεβασμό στην αισθητική αλλά και τη φήμη της Παναγίας των Παρισίων.

Εν τω μεταξύ, τρεις μήνες προτού η Παναγία των Παρισίων ξεκινήσει ξανά να λειτουργεί, οι πρώτες οκτώ καμπάνες που θα τοποθετηθούν στο βόρειο κωδωνοστάσιο έφτασαν χθες στο Παρίσι. Ολες τους κατασκευάστηκαν σε χυτήριο της Νορμανδίας και φέρουν ονόματα οκτώ προσωπικοτήτων που σημάδεψαν την επισκοπική και εκκλησιαστική ζωή της Γαλλίας. Ο ναός θα έχει συνολικά είκοσι καμπάνες, ενώ οι κάτοικοι και οι επισκέπτες της πόλης αναμένεται να ακούσουν για πρώτη φορά τον ήχο τους στις 7 Δεκεμβρίου.

Οι οκτώ καμπάνες, τις οποίες ευλόγησε χθες το μεσημέρι ο Ολιβιέ Ριμπαντό Ντιμάς, πρύτανης – αρχιερέας του καθεδρικού ναού της Παναγίας των Παρισίων, ζυγίζουν μεταξύ 4,162 τόνων η βαρύτερη (εν ονόματι Γκαμπριέλ) και 782 κιλών η ελαφρύτερη (που ονομάστηκε Ζαν-Μαρί Λουστιζέ, από τον αρχιεπίσκοπο του Παρισιού μεταξύ 1981 και 2005)

Πηγή : michanikos-online.gr

Η Ινδία φιλοξενεί πλέον την ψηλότερη σιδηροδρομική γέφυρα στον κόσμο. Περίπου 35 μέτρα ψηλότερη από τον Πύργο του Άιφελ, η γέφυρα Τσενάμπ βρίσκεται 359 μέτρα πάνω από τον ποταμό Τσενάμπ στην επίμαχη περιοχή Τζαμού και Κασμίρ της Ινδίας.

Μετά από δεκαετίες κατασκευής, η γέφυρα στη βόρεια Ινδία θα είναι ανοιχτή στους επισκέπτες μέχρι τα τέλη Δεκεμβρίου 2023 ή τον Ιανουάριο του 2024, ανέφερε το υπουργείο Σιδηροδρόμων.

Η γέφυρα μήκους 1.315 μέτρων αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου έργου για να καταστήσει την κοιλάδα του Κασμίρ προσβάσιμη από το ινδικό σιδηροδρομικό δίκτυο. Εκτός από τη γέφυρα Τσενάμπ, το έργο Udhampur-Srinagar-Baramulla Rail Link (USBRL) περιλαμβάνει αυτό που θα γίνει η μεγαλύτερη σήραγγα μεταφοράς της χώρας και η πρώτη καλωδιακή γέφυρα των Ινδικών Σιδηροδρόμων.

Για τον πρωθυπουργό της Ινδίας Ναρέντρα Μόντι, ο οποίος ανέβηκε στην εξουσία το 2014, οι επενδύσεις σε υποδομές όπως η γέφυρα Τσενάμπ και το ευρύτερο έργο σιδηροδρομικής σύνδεσης μπορούν να θεωρηθούν ως ένα ισχυρό εργαλείο για την κοινωνική ένταξη και την πολιτική επιρροή, συνδέοντας ανόμοιες περιοχές με βασικές πόλεις.

«Η γέφυρα και η μεγαλύτερη συνδεσιμότητα που πρόκειται να δημιουργήσει θα προβληθούν από το Νέο Δελχί ως άλλη μια μεγάλη νίκη για την ανάπτυξη της περιοχής», δήλωσε ο Μάικλ Κούγκελμαν, διευθυντής του Ινστιτούτου Νότιας Ασίας στο Wilson Center.

Ένας άλλος κρίκος στην αλυσίδα

Η σύνδεση του Κασμίρ με την υπόλοιπη Ινδία με τρένο θα ενισχύσει συγκεκριμένα τους βιομηχανικούς και γεωργικούς τομείς της περιοχής επιτρέποντας σιδηροδρομική σύνδεση παντός καιρού μεταξύ της κοιλάδας και της υπόλοιπης Ινδίας, λένε οι ειδικοί.

Προηγουμένως, η μόνη χερσαία διαδρομή που συνέδεε τα ελεγχόμενα από την Ινδία τμήματα του Κασμίρ με την υπόλοιπη χώρα ήταν η ελικοειδής εθνική οδός Srinagar-Jammu, μήκους 300 χιλιομέτρων, η οποία κλείνει κατά τη διάρκεια ενός μέρους του χειμώνα και είναι επίσης συχνά τόπο τροχαίων ατυχημάτων.

«Αντιμετωπίζουμε πολλά προβλήματα διασχίζοντας το δρόμο», είπε στο CNNi ο Anil Kumar Mehendru, αντιπρόεδρος του New Kashmir Fruit Association. «Από τη στιγμή που θα συνδεθούμε με τρένο με την υπόλοιπη Ινδία, θα είναι μια μεγάλη ώθηση σε αυτόν τον κλάδο, τη γεωργία».

Ο Sushant Singh, ανώτερος συνεργάτης στο Κέντρο Πολιτικής Έρευνας στην Ινδία, είπε ότι η γέφυρα έχει επίσης πολιτικές επιπτώσεις, καθώς θεωρείται «μέσο για την ενσωμάτωση του Κασμίρ στην Ινδία».

Σύμφωνα με τον Singh, «η ελπίδα ιστορικά» ήταν ότι η σιδηροδρομική σύνδεση, συμπεριλαμβανομένης της γέφυρας Τσενάμπ, θα έκανε το Κασμίρ «να αισθάνεται περισσότερο ως μέρος της Ινδίας».

Ωστόσο, ο Singh είπε στο CNNi ότι «μένει να φανεί» εάν η διευρυμένη συνδεσιμότητα από τη γέφυρα και τη σιδηροδρομική σύνδεση θεωρείται θετική από τους κατοίκους του Κασμίρ, δεδομένου ότι «τα τελευταία χρόνια, το Κασμίρ έχει υπονομευτεί από τις πολιτικές του πρωθυπουργού Μόντι και της κυβέρνησής του που πραγματικά έχουν αποξενώσει τους κατοίκους του Κασμίρ».

Αν και το συνολικό έργο USBRL ιδρύθηκε το 2002 προτού ο Μόντι γίνει πρωθυπουργός, η γέφυρα Τσενάμπ ήδη προβάλλεται ως χαρακτηριστικό παράδειγμα των προσπαθειών του να επεκτείνει την ανάπτυξη στη χώρα.

Από τότε που ανέλαβε την εξουσία, ο Μόντι αύξησε τον προϋπολογισμό για το έργο USBRL για να επιταχύνει την ολοκλήρωση της γέφυρας μετά από χρόνια καθυστερήσεων. Η Ινδία έχει επενδύσει εκατομμύρια στον εκσυγχρονισμό των υποδομών της.

Πηγή : www.cnn.gr

Το 2023 στην αρχιτεκτονική είχε στοιχεία υπερβολής, με την Ινδία να εγκαινιάζει το μεγαλύτερο κτίριο γραφείων στον κόσμο και το Merdeka 118 της Μαλαισίας να γίνεται ο δεύτερος ψηλότερος ουρανοξύστης που έχει κατασκευαστεί ποτέ.

Ήταν όμως και μια χρονιά που γιόρτασε τη λεπτότητα, με ένα στοχαστικά σχεδιασμένο κινεζικό οικοτροφείο να ανακηρύσσεται Παγκόσμιο Κτίριο της Χρονιάς και τον Βρετανό αρχιτέκτονα David Chipperfield (που έχει αναλάβει και τη μεταμόρφωση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου της Αθήνας) να τιμάται με το βραβείο Pritzker – το αντίστοιχο βραβείο Νόμπελ του κλάδου – για μια καριέρα αφιερωμένη σε διακριτικά σχεδιασμένα πολιτιστικά ιδρύματα.

Το 2024 θα φέρει πιθανότατα ένα παρόμοιο μείγμα τόλμης και ομορφιάς. Ας δούμε στη συνέχεια 10 συναρπαστικά αρχιτεκτονικά πρότζεκτ που θα ολοκληρωθούν φέτος:

Εθνοσυνέλευση του Μπενίν – Πόρτο Νόβο, Μπενίν

Το 2022 ο Francis Kéré από την Μπουρκίνα Φάσο έγινε ο πρώτος Αφρικανός αρχιτέκτονας που κέρδισε το πολυπόθητο βραβείο Pritzker. Και το σχέδιό του για τη νέα Εθνοσυνέλευση 35.000 τ.μ. στο γειτονικό Μπενίν ακολουθεί τις ίδιες αρχές που υπερασπίζεται από τότε που ανέλαβε την πρώτη του παραγγελία, ένα δημοτικό σχολείο στο χωριό του, το 2001: φυσικός αερισμός, άφθονη σκίαση και χρήση τοπικών υλικών.

Σύμφωνα με την εταιρεία του Kéré, που εδρεύει στο Βερολίνο, η εμφάνιση του κτιρίου είναι εμπνευσμένη από το δέντρο palaver, το οποίο παραδοσιακά αποτελεί σημείο συνάντησης στα αφρικανικά χωριά (κάτι σαν τον μεγάλο πλάτανο της πλατείας του χωριού στην Ελλάδα). Μια ισόγεια αίθουσα συνεδριάσεων θα φιλοξενήσει το νομοθετικό σώμα του Μπενίν με 109 θέσεις, ενώ ένα δημόσιο πάρκο γύρω του προσφέρει «μια αίσθηση ανοικτότητας και διαφάνειας», όπως αναφέρεται στην περιγραφή του έργου.

Κατακόρυφο Δάσος της Ναντσίνγκ – Ναντσίνγκ, Κίνα

Το καλυμμένο με δέντρα Bosco Verticale (Κατακόρυφο Δάσος) στο Μιλάνο έχει γίνει σύμβολο του πράσινου σχεδιασμού από τότε που άνοιξε πριν από σχεδόν μια δεκαετία. Αλλά για τον αρχιτέκτονα Stefano Boeri, το εντυπωσιακό οικιστικό έργο ήταν μόνο η αρχή μίας σειράς παρόμοιων πρότζεκτ στην Ευρώπη και όχι μόνο. Το τελευταίο από αυτά, στην πρώην πρωτεύουσα της Κίνας Ναντσίνγκ, θα περιλαμβάνει περίπου 800 δέντρα και πάνω από 2.500 θάμνους και αναρριχώμενα φυτά που θα εγκατασταθούν σε προσεκτικά διαμορφωμένα μπαλκόνια.

Αποτελούμενο από δύο πύργους – ο μεγαλύτερος από τους οποίους έχει ύψος 200 μέτρα – το νέο Κατακόρυφο Δάσος θα περιλαμβάνει γραφεία, ένα μουσείο και ένα ξενοδοχείο με πισίνα στον τελευταίο όροφο. Η εταιρεία του Boeri δήλωσε ότι τα 27 ενδημικά είδη που ξεπηδούν από τις προσόψεις των κτιρίων θα προωθήσουν τη βιοποικιλότητα και θα μειώσουν τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα κατά περίπου 18 τόνους ετησίως.

Kunstsilo – Κρίστιανσαντ, Νορβηγία

Ένα πανύψηλο προπολεμικό σιλό για την αποθήκευση σιτηρών στη νότια νορβηγική πόλη Κρίστιανσαντ έμεινε άδειο όταν ο τοπικός μύλος έκλεισε, μετά από 370 χρόνια συνεχούς λειτουργίας, το 2008. Ωστόσο, οι τοπικοί αξιωματούχοι διέταξαν να διατηρηθεί η παροπλισμένη δομή πολιτιστικής κληρονομιάς και κήρυξαν αρχιτεκτονικό διαγωνισμό για τον επανασχεδιασμό του ως γκαλερί, που προσέλκυσε προτάσεις από περισσότερα από 100 αρχιτεκτονικά γραφεία.

Η νικήτρια πρόταση, των Mestres Wåge Arquitectes και MX_SI, αφήνει ανέπαφο μεγάλο μέρος του εξωτερικού του σιλό. Στο εσωτερικό, ωστόσο, διαμορφώθηκαν 3.000 τετραγωνικά μέτρα εκθεσιακού χώρου που θα φιλοξενήσουν την συλλογή Tangen των 5.500 έργων, τη μεγαλύτερη ιδιωτική συλλογή σκανδιναβικής τέχνης στον κόσμο.

Keppel South Central – Σιγκαπούρη

Η ευάερη εξωτερική πισίνα και οι άφθονοι χώροι πρασίνου θα κάνουν πιο ευχάριστα τα διαλείμματα των εργαζομένων στις επιχειρήσεις που θα στεγάζει ο πύργος Keppel South Central της Σιγκαπούρης. Ενώ η πρόσοψη του κτιρίου καμπυλώνεται κοντά στη βάση του για να γίνει στέγαστρο μιας υπαίθριας πλατείας με καταστήματα, καφετέριες και εστιατόρια.

Ενώ τα φωτοβολταϊκά στην οροφή και τα συστήματα συλλογής βρόχινου νερού συμβάλλουν στο χαρακτηρισμό του πύργου από το αρχιτεκτονικό γραφείο NBBJ ως ένα από τα «πιο βιώσιμα κτίρια γραφείων της Σιγκαπούρης μέχρι σήμερα».

EVE Park – Λόντον, Καναδάς

Το Electric Vehicle Enclave Park (ή EVE Park) του Καναδά στο Λόντον του Οντάριο είναι ένα οικιστικό έργο που απευθύνεται αποκλειστικά στους λάτρεις των ηλεκτρικών οχημάτων και τροφοδοτείται από τον ήλιο. Προσφέρει φόρτιση ηλεκτρικών οχημάτων και ένα πρόγραμμα κοινής χρήσης αυτοκινήτων για τους κατοίκους. Κάθε ένα από τα κτίρια με διαμερίσματα περιέχει έναν αυτοματοποιημένο «έξυπνο» πύργο στάθμευσης που αποθηκεύει τα οχήματα κάθετα, απελευθερώνοντας χώρο για κήπους.

Οι τέσσερις κυκλικές οικιστικές κατασκευές, που σχεδιάστηκαν για την κατασκευάστρια εταιρεία s2e Technologies από το αμερικανικό αρχιτεκτονικό γραφείο Gensler, μπορούν να φιλοξενήσουν συνολικά 84 νοικοκυριά. Είναι τοποθετημένες και προσανατολισμένες έτσι ώστε να μεγιστοποιούν την έκθεση στον ήλιο για τα φωτοβολταϊκά που τροφοδοτούν το «μικροδίκτυο» της κοινότητας.

EPIQ – Κίτο, Εκουαδόρ

Το Κίτο «ψηλώνει» από χρόνο σε χρόνο με πολυώροφα κτίρια που σχεδιάστηκαν από γνωστούς αρχιτέκτονες όπως ο Moshe Safdie, ο Jean Nouvel και ο Ma Yansong. Ο Bjarke Ingels, ιδρυτής της δανέζικου αρχιτεκτονικού γραφείου BIG, αφού το 2022 ολοκλήρωσε το ψηλότερο κτίριο της πόλης, το IQON των 133 μέτρων, φέτος επιστρέφει με το EPIQ, στο νότιο άκρο του Parque La Carolina στο κέντρο της πόλης. Το 24ώροφο κτίριο μικτής χρήσης χωρίζεται σε οκτώ ξεχωριστούς όγκους – ή «κτίρια μέσα στο κτίριο» – που συνδέονται με καταπράσινες βεράντες.

Η αποκατάσταση του Grand Palais – Παρίσι, Γαλλία

Το Grand Palais στην καρδιά του Παρισιού από το 1900 που ολοκληρώθηκε μέχρι σήμερα, έχει λειτουργήσει ως εκθεσιακός χώρος, χώρος εκδηλώσεων, ακόμη και ως στρατιωτικό νοσοκομείο κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αλλά ενώ έχουν γίνει εργασίες στη γυάλινη οροφή και τα θεμέλιά του σε αυτό το διάστημα, το κτίριο δεν είχε ποτέ υποστεί σημαντικές ανακαινίσεις. Για το λόγο αυτό έκλεισε για το κοινό το 2021 προκειμένου να ξεκινήσει μια ανακαίνιση ύψους 212 εκατομμυρίων ευρώ από το γραφείο Chatillon Architects.

Οι εγκαταστάσεις εκσυγχρονίζονται, η πρόσβαση και οι περιβαλλοντικές επιδόσεις βελτιώνονται, ανοίγει ένα επιπλέον υπόγειο επίπεδο, ενώ αλλάζει και ο τρόπος με τον οποίο οι επισκέπτες κινούνται στην ηλιόλουστη αίθουσα εκθέσεων του συγκροτήματος. Τα πρώτα ανακαινισμένα τμήματα θα να είναι έτοιμα εγκαίρως για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού αυτό το καλοκαίρι.

One Za’abeel – Ντουμπάι, ΗΑΕ

Μετά από το ψηλότερο κτίριο του κόσμου, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα πέτυχαν άλλο ένα έξοχο επίτευγμα δομικής μηχανικής: μια γέφυρα μήκους 226 μέτρων και βάρους 9.500 τόνων η οποία ανυψώθηκε 100 μέτρα πάνω από έναν πολυσύχναστο αυτοκινητόδρομο του Ντουμπάι και συνδέει τους δύο ουρανοξύστες του συγκροτήματος One Za’abeel, που θα ανοίξει τον Φεβρουάριο.

Οι δύο πύργοι – ως «πατέρας και γιος» περιγράφονται από το ιαπωνικό γραφείο Nikken Sekkei που τους σχεδίασε – περιλαμβάνουν κατοικίες, χώρους γραφείων και ένα ξενοδοχείο, ενώ η «γέφυρά» τους θα φιλοξενήσει πολυτελή εστιατόρια, πισίνα και παρατηρητήρια με θέα στην πόλη και τον Περσικό κόλπο.

Ξενοδοχείο Populus –Ντένβερ, ΗΠΑ

Το 13όροφο ξενοδοχείο των 265 δωματίων που πρόκειται να ανοίξει στο Ντένβερ του Κολοράντο αυτό το καλοκαίρι, είναι ένα ενδιαφέρον δείγμα βιοφιλικού σχεδιασμού, εμπνευσμένο από τον κορμό της ενδημικής λεύκας (Populus είναι η επιστημονική ονομασία του δέντρου). Πρόκειται για το πρώτο ξενοδοχείο με θετικό ισοζύγιο άνθρακα στις ΗΠΑ, ενώ θα είναι και το πρώτο κτίριο που κατασκευάζεται στο κέντρο του Ντένβερ χωρίς να διαθέτει πάρκινγκ.

Το νέο θέατρο του QPAC – Μπρισμπέιν, Αυστραλία

Με την τεράστια, κυματιστή γυάλινη πρόσοψή του και τους ανοιχτούς χώρους του φουαγιέ, το πολυαναμενόμενο νέο κτίριο στο Κέντρο Παραστατικών Τεχνών Κουίνσλαντ (QPAC) στο Μπρισμπέιν της Αυστραλίας, προσφέρει μια διαφάνεια που σπάνια συνδέεται με τα θέατρα. Πιο μέσα, ωστόσο, ένα κέλυφος από σκυρόδεμα περιέχει τη βασική ατραξιόν, ένα αμφιθέατρο 1.500 θέσεων με ξύλινη επένδυση, σχεδιασμένο για να φιλοξενεί μπαλέτο, όπερα, θέατρο και μιούζικαλ.

Το νορβηγικό αρχιτεκτονικό γραφείο Snøhetta και το τοπικό γραφείο Blight Rayner – που μαζί νίκησαν περισσότερους από 20 συμμετέχοντες σε διεθνή διαγωνισμό – εμπνεύστηκαν τον σχεδιασμό από τη ροή του ποταμού Μπρισμπέιν. Το έργο κόστισε 175 εκατομμύρια δολάρια Αυστραλίας (106,5 εκατ. ευρώ).

Μια εξ ολοκλήρου νέα πόλη θέλει να «προσφέρει» η Ισπανία στη Γηραιά Ήπειρο ως μια διαφορετική πρόταση διασκέδασης και αναψυχής.

Μέσα σε 2,5 ώρες στα νοτιοδυτικά της Μαδρίτης, η Elysium City θα γίνει η πρώτη κυκλική και βιώσιμη πόλη της Ευρώπης που θα δημιουργηθεί σύμφωνα με το masterplan του παγκόσμιου αρχιτεκτονικού γραφείου Gensler. Θα εκτείνεται σε 2.900 στρέμματα και αναμένεται να ολοκληρωθεί σε 20 χρόνια, με την πρώτη φάση να εγκαινιάζεται σε περίπου 5. Το έργο έλαβε τις απαραίτητες οικοδομικές άδειες νωρίτερα φέτος και οι πρώτες εργασίες αναμένεται να ξεκινήσουν από μέρα σε μέρα. Το κόστος του θα ανέλθει λίγο κάτω από τα 20 δισεκατομμύρια δολάρια.

https://www.ot.gr/tag/neom/

Με πρότυπο το Neom

Το εμβληματικό mega-project του διαδόχου της Σαουδικής Αραβίας αποτελεί το πρώτο εκ των μεγαλεπίβολων έργων με συγκεκριμένη στοχοπροσήλωση, ανά τον κόσμο που δημιουγούνται στα πιο απίθανα μέρη. Η επισιτιστική ασφάλεια είναι προτεραιότητα για τους σχεδιαστές του έργου Neom, του διαδόχου του θρόνου Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν, ύψους 500 δισεκατομμυρίων δολαρίων, για να μετατρέψει μια έκταση ερήμου στο μέγεθος του Βελγίου σε μια περιοχή υψηλής τεχνολογίας που μπορεί τελικά να φιλοξενήσει εκατομμύρια ανθρώπους.

Και οι δύο πόλεις -Neom και Elysium City- σχεδιάζονται σε ένα κομμάτι γης που ήταν προηγουμένως σχεδόν ανέγγιχτο. Και οι δύο περιγράφονται ως βιώσιμοι παράδεισοι με ηλιακά πάρκα, σιδηροδρομικό δίκτυο και ηλεκτρικά οχήματα. Και παραδόξως, παρά το γεγονός ότι δεν έχουν καμία σχέση με την Ελλάδα, και τα δύο ονόματα έχουν αρχαίες ελληνικές ρίζες: Elysium σημαίνει «παράδεισος» και Neom από το ελληνικό πρόθεμα, neo, και μια αραβική συντομογραφία για το «μέλλον», σημαίνει ουσιαστικά «νέο μέλλον».

Βέβαια, το Neom έχει διαποτιστεί από την πρώτη μέρα με κριτική και αντιπαραθέσεις, ενώ το Elysium δεν έχει ακόμη κακοποιηθεί από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης. Αλλά πριν καν χαραχθεί ο πρώτος δρόμος, το Elysium City μπορεί ήδη να έχει πετύχει εκεί που απέτυχε το Neom: Υπόσχεται να συνεργαστεί με τη φύση, όχι εναντίον της. 

Το Eurovegas πριν το Elysium

Αν έχετε ακούσει για το Elysium στο παρελθόν, τότε πιθανότατα θυμάστε ότι όλα ξεκίνησαν ως μια ριζικά διαφορετική ιδέα. Πίσω στο 2018, το Elysium προωθήθηκε ως «Eurovegas» – ένα λαμπερό υπερθέαμα αποτελούμενο από πολυτελή ξενοδοχεία, καζίνο, θεματικά πάρκα και εμπορικά κέντρα. «Έμοιαζε με ένα Λας Βέγκας”», λέει ο Carlos Cubillos, διευθυντής σχεδιασμού και κύριος της Gensler, που τελικά ηγήθηκε του νέου masterplan.

Και τότε, όπως συνέβη με όλους τους τομείς δραστηριοποίησης ανά τον κόσμο, χτύπησε η πανδημία που έκανε ένα τέτοιο project να μοιάζει μάταιο. Και έτσι το Eurovegas εξελίχθηκε σε Elysium. Η διεθνής εταιρεία σχεδιασμού και αρχιτεκτονικής επινόησε ένα ολοκαίνουργιο masterplan που περιλάμβανε ένα αστικό κέντρο, μια μαρίνα, μια αθλητική εγκατάσταση, ένα κέντρο έρευνας – και ναι, πολυτελή ξενοδοχεία και καζίνο. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό η νέα πόλη θα τροφοδοτείται με ενέργεια από τρία φωτοβολταϊκά εργοστάσια έκτασης περίπου 640 στρεμμάτων. Όλες οι εσωτερικές μετακινήσεις θα περιορίζονται σε ηλεκτρικά οχήματα και λύσεις μικροκινητικότητας, ενώ ένα κέντρο επεξεργασίας λυμάτων θα συμβάλλει στην άρδευση των πράσινων περιοχών και στην καλλιέργεια τροφίμων. Περίπου το 30% έως 40% της περιοχής θα παραμείνει ανέγγιχτο για λόγους διατήρησης.

From zero to hero

Φυσικά, μια έκταση αυτού του μεγέθους μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο αν χωριστεί σε μικρότερα τμήματα -ή όπως τα αποκαλεί ο Cubillos, «συνοικίες»- καθένα από τα οποία θα συνδέεται με ένα δίκτυο πράσινων διαδρόμων. Καθ’ όλη τη διάρκεια, οι αρχιτέκτονες ανατρέχουν στην Μπογκοτά και τους πράσινους διαδρόμους της, στην Πόλη του Μεξικού και το εκτεταμένο πάρκο Chapultepec και στη Σιγκαπούρη, η οποία τα τελευταία χρόνια έχει αποκτήσει τη φήμη μιας «πόλης στη φύση».

Το πρόβλημα είναι ότι καμία από αυτές τις πόλεις δεν σχεδιάστηκε από το μηδέν όπως η Elysium City. Και αν αναπτύχθηκαν από ένα αρχικό γενικό σχέδιο, τότε το ξεπέρασαν, καταπατώντας εδάφη στους κοντινούς λόφους. Το πιο σημαντικό είναι ότι αναπτύχθηκαν αργά και λίγο πολύ οργανικά, και οι άνθρωποι που ζούσαν εκεί μεγάλωσαν με μια αίσθηση κοινότητας που καλλιεργήθηκε από γενιές και γενιές. Πώς θα μπορούσε κανείς να αναπαράγει, ή ακόμη και να κατασκευάσει, αυτή την αίσθηση του ανήκειν σε ένα κομμάτι παρθένας γης;

«Δεν μπορείς να το κατασκευάσεις, αλλά μπορείς να θέσεις τις βάσεις για το μέλλον», επισημαίνειο ο Cubillos, αναφέροντας ως παράδειγμα την αρχαία πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας των Αζτέκων. Όταν οι Αζτέκοι έχτισαν την πόλη Tenochtitlan (ή την τοποθεσία της σημερινής Πόλης του Μεξικού) γύρω στο 1325, επέλεξαν να την χτίσουν σε ένα νησί για να προστατευτούν από τους εισβολείς. Στη συνέχεια επινόησαν ένα εξελιγμένο δίκτυο υδραγωγείων και καναλιών για τη μεταφορά γλυκού νερού στην πόλη. Αυτή η πανταχού παρούσα σύνδεση με το νερό τούς βοήθησε να χτίσουν μια πόλη που ευημερούσε για αιώνες.

Το Elysium είναι χτισμένο πάνω σε μια παρόμοια αρχή, καθώς βρίσκεται στην άκρη του ταμιευτήρα νερού García Sola, οπότε ο Cubillos πιστεύει ότι ακολουθώντας το πρότυπο αυτό και δίνοντας στους ανθρώπους ένα στέρεο θεμέλιο, θα συνεχίσουν να χτίζουν οι ίδιοι πάνω σε αυτό: «Δημιουργείς το έδαφος και μετά αφήνεις τους ανθρώπους να φυτέψουν τους σπόρους».

Το στάδιο της «φύτευσης», ωστόσο, θα πάρει λίγο χρόνο. Η Gensler τονίζει ότι η κατασκευή θα ξεκινήσει στην πιο κερδοφόρα οικονομικά δραστηριότητα απ’ όλες -την ψυχαγωγία- που συγκεντρώνει τις περισσότερες θέσεις εργασίας. Από εκεί και πέρα, αναμένεται ότι θα ακολουθήσουν αθλητικές και εκπαιδευτικές εγκαταστάσεις, στη συνέχεια ο τουρισμός που σχετίζεται με την υγεία και την ευεξία και στη συνέχεια οι οικιστικές περιοχές σε μεγαλύτερη κλίμακα.

Πηγή : www.michanikos-online.gr

Το ιαπωνικό αρχιτεκτονικό γραφείο Kengo Kuma & Associates ολοκλήρωσε τον 43 ορόφων ουρανοξύστη Alberni στη συνοικία Coal Harbour του Βανκούβερ, στον Καναδά. Τo καμπυλωτό σχήμα του σχηματίζει τόξο, απομακρυνόμενο από τον δρόμο, και ισιώνει κοντά στο υψηλότερο σημείο του.

Σύμφωνα με το γραφείο, ο ουρανοξύστης σχεδιάστηκε κατά τρόπον που να αντιδρά στο περίγραμμα των κτηρίων στον ορίζοντα του Βανκούβερ, πόλη γνωστή για την πυκνότητα ουρανοξυστών καλυμμένων με υαλοπίνακες. «Η ομοιομορφία της υλικότητας των ουρανοξυστών του Βανκούβερ είναι ταυτοχρόνως η δύναμή του – ένα χαρακτηριστικό, ενοποιημένο τοπίο – και η ευκαιρία να προσφέρει κάτι διαφορετικό» είπε ο Kuma. «Οι αποφάσεις μας ήταν λιγότερο μια ευθεία αντίδραση στο πανταχού παρόν γυαλί και περισσότερο μια πρόθεση να δημιουργήσουμε έναν ουρανοξύστη του οποίου η υψηλή μάζα θα αποτελείτο από μικρότερα τμήματα, παραμένοντας στη σφαίρα του μετάλλου και του ξύλου» συνέχισε.

«Αυτά που μας ενδιαφέρουν είναι στις σχέσεις με τα περιβάλλοντα αντί στα πράγματα αυτά καθεαυτά μόνον, και πολλαπλά μικρότερα τμήματα προτείνουν μια πιο πορώδη σχέση – σε αντίθεση με βαρύτερους συμπαγείς όγκους – με την τοποθεσία μέσω θέας, αέρα, φωτός. Για εμάς, ένα κτήριο δεν είναι ένα αυτόνομο αντικείμενο αλλά μια σειρά σχέσεων τη δυνατότητα των οποίων δίνουν αρχιτεκτονικές δράσεις. Κάποιοι βλέπουν κτήριο· εμείς βλέπουμε συσχετίσεις και δραστηριότητες»