Ηλεκτροστατική βαφή αλουμινίου

Το αλουμίνιο που προορίζεται για αρχιτεκτονικές εφαρμογές υφίσταται επιφανειακές επεξεργασίες προκειμένου, αφ’ ενός μεν να βελτιωθεί η αντιδιαβρωτική συμπεριφορά του, αφ’ ετέρου δε να επιτευχθεί η επιθυμητή εμφάνιση και ο χρωματισμός για την εξυπηρέτηση των διακοσμητικών απαιτήσεων των αρχιτεκτονικών εφαρμογών και κατασκευών. Οι μέθοδοι που έχουν επικρατήσει και συνήθως χρησιμοποιούνται για την επιφανειακή επεξεργασία του αλουμινίου που προορίζεται για αρχιτεκτονικές εφαρμογές είναι η ανοδίωση και η ηλεκτροστατική βαφή.

Σχετική εικόνα

Με την ηλεκτροστατική βαφή, προστίθεται και επικαλύπτεται η επιφάνεια του αλουμινίου με ένα στρώμα πολυεστερικής βαφής. Η κατάλληλη προεργασία της επιφάνειας, η σύσταση της πολυεστερικής βαφής και οι συνθήκες εφαρμογής, εξασφαλίζουν την προστασία της επιφάνειας του αλουμινίου από την διάβρωση.

Μερικά από τα χαρακτηριστικά της ηλεκτροστατικής βαφής είναι:

  • Η αντιδιαβρωτική προστασία που προσφέρει στο αλουμίνιο είναι πάρα πολύ καλή, εφ΄ όσον τηρηθούν όλες οι συνθήκες παραγωγικής διαδικασίας, εφαρμογής και χρήσης.
  • Η ηλεκτροστατική βαφή προσφέρει απεριόριστη επιλογή χρωμάτων.
  • Η βαφή είναι ένα στρώμα διαφορετικής σύστασης και υφής από το αλουμίνιο. Τα δύο υλικά παρουσιάζουν διαφορετική συμπεριφορά στις μηχανικές καταπονήσεις και καιρικές συνθήκες και έτσι υπάρχει κίνδυνος εμφάνισης αποκολλήσεων.

Η ηλεκτροστατική βαφή του αλουμινίου είναι μια νέα, σχετικά, μέθοδος. Είναι φυσικό να υπάρχουν ακόμη θέματα προς διερεύνηση, ιδιαίτερα όσον αφορά την συμπεριφορά του συστήματος βαφή-μέταλλο αλουμίνιο στον χρόνο. Όμως, η συνεχής έρευνα και η καθημερινά αποκτούμενη εμπειρία, βοηθούν στην εξεύρεση των κατάλληλων λύσεων.

Μια λεπτομέρεια που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη στο σχεδιασμό των προφίλ αλουμινίου που πρόκειται να υποστούν ανοδίωση ή βαφή, είναι η διαφορετική επίδραση των δύο μεθόδων στις τελικές διαστάσεις. Το ανοδικό επίστρωμα (ανοδίωση), που το πάχος του κυμαίνεται από 10-25 μικρά, εισχωρεί στο μέταλλο και πρακτικά δεν αλλάζει τις τελικές διαστάσεις της επιφάνειας. Το πάχος της ηλεκτροστατικής βαφής του είναι μεγαλύτερο από 60 μικρά και σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να φθάσει και πάνω από 120 μικρά.

Ο αλουμινοκατασκευαστής πρέπει να γνωρίζει και να εκθέτει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε μεθόδου στον πελάτη, ο οποίος έχει και την τελική ευθύνη της επιλογής. Προκειμένου ο πελάτης να καθοδηγηθεί σωστά, θα πρέπει, επίσης, να έχουμε υπόψη τα εξής :

  • Οι δύο μέθοδοι, ανοδίωση ή βαφή, συνιστούνται ανεπιφύλακτα για την επιφανειακή επεξεργασία του αλουμινίου που προορίζεται για αρχιτεκτονικές εφαρμογές.
  • Οι αλουμινοκατασκευαστές, που έχουν την ευθύνη απέναντι στους πελάτες τους για την παράδοση σωστών προϊόντων, θα πρέπει να προσπαθούν να χρησιμοποιούν προϊόντα που έχουν υποστεί επεξεργασία σε μονάδες ανοδίωσης με πιστοποίηση κατά Qualanod, ή μονάδες βαφής με πιστοποίηση κατά Qualicoat.
  • Η συναρμολόγηση και ο χειρισμός των ανοδιωμένων ή βαμμένων προφίλ αλουμινίου, θα πρέπει να γίνεται με τους γνωστούς σε όλους αλλά σε λίγες περιπτώσεις εφαρμοζόμενους κανόνες. Για παράδειγμα, κατά την συναρμολόγηση ή την τοποθέτηση, πρέπει να χρησιμοποιούνται πάντα ανοξείδωτες βίδες.
  • Το αλουμίνιο, ως υλικό, έχει πάρα πολλά πλεονεκτήματα αλλά οπωσδήποτε παρουσιάζει και μειονεκτήματα. Έχει αποδειχθεί όμως ότι, τουλάχιστον για την Ελλάδα και τις άλλες Μεσογειακές χώρες, το αλουμίνιο είναι το πλέον κατάλληλο υλικό για αρχιτεκτονικές εφαρμογές. Η αναφορά σε μερίδια αγοράς που κατέχουν άλλα υλικά σε άλλες χώρες, ιδιαίτερα της Κεντρική Ευρώπης, οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα και εγκυμονεί κινδύνους για τους Έλληνες καταναλωτές. Τυχόν προβλήματα που εμφανίζονται σε κατασκευές αλουμινίου, μετά από έρευνα και από την καθημερινά αποκτούμενη εμπειρία, βρίσκουν πάντα τη λύση τους και αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά.

Η τεχνολογία της ηλεκτροστατικής βαφής

Ηλεκτροστατική βαφή είναι η επικάλυψη του αλουμινίου με ειδικές εποξειδικές, εποξύ-πολυεστερικές ή με πολυεστερικές ρητίνες, με σκοπό αφ’ενός την προστασία από την διάβρωση, αφ’ετέρου δε την επίτευξη του επιθυμητού χρωματισμού και εμφάνισης. Για την βαφή των προφίλ αλουμινίου που προορίζονται για αρχιτεκτονικές εφαρμογές (πόρτες, παράθυρα, υαλοπετάσματα κλπ), χρησιμοποιούνται οι πολυεστερικές πούδρες. Οι πούδρες αυτές χαρακτηρίζονται από την μεγάλη αντοχή στις εξωτερικές συνθήκες.

Σχετική εικόνα

Τα βασικά στάδια για την ηλεκτροστατική βαφή αλουμινίου είναι:

Καθαρισμός της επιφάνειας: Τα προς βαφή τεμάχια αλουμινίου εισάγονται σε μπάνια που περιέχουν τα κατάλληλα χημικά μέσα όπου επιτυγχάνεται ο καθαρισμός της επιφάνειάς τους από ξένα σωματίδια, λίπη ή άλλες ξένες ουσίες, καθώς και η ενεργοποίηση της επιφάνειας.

Υπόστρωμα (χρωμάτωση): στην περίπτωση της βαφής αλουμινίου, απαιτούμε την καλή συνεργασία δύο διαφορετικών υλικών, της χρωστικής ύλης (πούδρα) και του μετάλλου (αλουμίνιο). Η φύση και οι χημικές ιδιότητες των δύο υλικών δεν επιτρέπουν την άμεση και αποτελεσματική πρόσφυση. Για το λόγο αυτό απαιτείται η δημιουργία ενός κατάλληλου υποστρώματος που θα επιτρέψει την καλή συγκόλληση των δύο υλικών. Για την δημιουργία του υποστρώματος εφαρμόζεται, κυρίως, η διαδικασία της χρωμάτωσης που θεωρείται ως η πλέον πρόσφορη και ενδεδειγμένη μέθοδος από τεχνική και οικονομική άποψη. Η χρωμάτωση προσφέρει χημική αδράνεια στην επιφάνεια του μετάλλου, καλή πρόσφυση και ικανότητα της χρωστικής ύλης να παρακολουθεί ικανοποιητικά τις παραμορφώσεις του μετάλλου. Επίσης, σε μικρότερη κλίμακα, χρησιμοποιούνται και άλλες μέθοδοι για την δημιουργία του κατάλληλου υποστρώματος, όπως η ανοδίωση (3-8 μικρά, χωρίς σφράγισμα των πόρων).

Βαφή: Το επόμενο στάδιο της παραγωγικής διαδικασίας είναι η εφαρμογή της πούδρας βαφής στα τεμάχια αλουμινίου. Η χρωστική ύλη, σε μορφή πούδρας, φορτίζεται με ηλεκτροστατικό φορτίο (70-100 Κvolts) και εκτοξεύεται με πεπιεσμένο αέρα από τα πιστόλια βαφής, πάνω στα κομμάτια αλουμινίου, που είναι γειωμένα, και επικαλύπτει την επιφάνειά τους. Η διαφορά ηλεκτροστατικού δυναμικού έχει σαν αποτέλεσμα τη συγκράτηση των κόκκων της χρωστικής ύλης πάνω στην επιφάνεια του αλουμινίου. Η τελική πρόσφυση της χρωστικής ουσίας επιτυγχάνεται σ’ ένα επόμενο στάδιο με τον πολυμερισμό της σε κατάλληλους φούρνους. Σε πολύπλοκα προφίλ, το πάχος της βαφής δεν είναι παντού το ίδιο. Λόγω των νόμων της φυσικής, οι κόκκοι της πούδρας που είναι φορτισμένοι με ηλεκτροστατικό φορτίο – συναντούν δυσκολία να εισέλθουν σε εσοχές. Η προσπάθεια να εξασφαλισθεί επαρκές επίστρωμα βαφής στα δύσκολα αυτά σημεία, ιδιαίτερα όταν αυτά είναι ορατά στην κατασκευή (οδηγοί, κάσες κλπ), φορτώνει τις εύκολες επιφάνειες του προφίλ με, πολλές φορές υπερβολικά, μεγάλο πάχος βαφής.

Πολυμερισμός: Μετά την εφαρμογή της χρωστικής ύλης, τα τεμάχια αλουμινίου οδηγούνται σε ειδικούς φούρνους όπου σε θερμοκρασία (180-220οC) και χρόνο που ορίζονται από τον παραγωγό της πούδρας, γίνεται ο πολυμερισμός της ρητίνης και επομένως η δημιουργία προστατευτικού, σταθερού επιστρώματος βαφής.

Ποιοτικά χαρακτηριστικά της ηλεκτροστατικής βαφής αλουμινίου

Η τελική ποιότητα της ηλεκτροστατικής βαφής αλουμινίου εξαρτάται από πάρα πολλούς παράγοντες και η εκτίμησή της απαιτεί μια σειρά ελέγχων και δοκιμών. Οι παράγοντες που επηρεάζουν την τελική ποιότητα είναι:

Εγκαταστάσεις: Η εφαρμογή της ηλεκτροστατικής βαφής απαιτεί συγκεκριμένες εγκαταστάσεις, εξοπλισμό και αυστηρή τήρηση και έλεγχο όλων των συνθηκών παραγωγικής διαδικασίας. Τα στάδια του καθαρισμού των προς βαφή επιφανειών αλουμινίου, η δημιουργία του κατάλληλου και σωστού υποστρώματος (χρωμάτωση κλπ), η βαφή και ο πολυμερισμός, αποτελούν κρίσιμους παράγοντες για το τελικό αποτέλεσμα. Πολλά από τα προβλήματα που εμφανίζονται στην πράξη, οφείλονται στην αντίληψη ότι η βαφή είναι εύκολη δουλειά, σκεπάζει τα πάντα και μπορεί να γίνει οπουδήποτε.

Πρώτες ύλες-υλικά: Ένας πολύ σημαντικός παράγοντας για την επίτευξη καλής ποιότητας βαφής είναι ο τύπος και η ποιότητα της χρησιμοποιούμενης πούδρας. Θεωρείται απαραίτητη η χρήση χρωστικών υλών που έχουν την έγκριση της QUALICOAT. Ο πελάτης πρέπει να απαιτεί από το βαφέα τη χρησιμοποίηση πούδρας που έχει σήμα ποιότητας της QUALICOAT. Το σήμα ποιότητας της πούδρας αποδεικνύεται από τα κουτιά συσκευασίας τους, όπου υποχρεωτικά αναγράφεται ο αριθμός έγκρισης της QUALICOAT. Η ποιότητα της βαφής διαπιστώνεται από μια σειρά οπτικών και εργαστηριακών ελέγχων και δοκιμών. Σύμφωνα με τις προδιαγραφές της QUALICOAT, τα βαμμένα προϊόντα αλουμινίου πρέπει να ικανοποιούν τα παρακάτω χαρακτηριστικά:

Εμφάνιση: Δεν πρέπει στις σημαντικές επιφάνειες να υπάρχουν χαραγές που φθάνουν μέχρι το μέταλλο. Οι βαμμένες επιφάνειες εξεταζόμενες υπό γωνία 600 και από απόσταση 3 μέτρων, περίπου, δεν πρέπει να εμφανίζουν καμία σημαντική ανωμαλία όπως: ραβδώσεις, φλύκταινες, φλοιός πορτοκαλιού, εγκλίσεις ξένων υλών, κρατήρες, στίγματα, εκδορές κλπ. Το στρώμα βαφής πρέπει να παρουσιάζει ομοιομορφία χρώματος και καλή καλυπτική ικανότητα όταν παρατηρείται από απόσταση τουλάχιστον 5 μέτρων προκειμένου περί εξωτερικών επιφανειών και τουλάχιστον 3 μέτρων προκειμένου περί εσωτερικών.

Χρώμα: Η απεριόριστη ποικιλία χρωμάτων που προσφέρει η ηλεκτροστατική βαφή είναι ένας από τους παράγοντες που επέδρασε στην ευρεία χρήση της σήμερα. Παράλληλα όμως, αυτή η μεγάλη ποικιλία χρωμάτων δημιουργεί πολλές φορές προβλήματα στην επικοινωνία μεταξύ πελάτη και βαφέα. Τα χρώματα κωδικοποιούνται βάσει του συστήματος RAL.

Οι αποχρώσεις κάθε βασικού χρώματος έχουν ξεχωριστό αριθμό RAL. (πχ. υπάρχει λευκό RAL 9010 αλλά και λευκό RAL 9016). Μερικές φορές, δημιουργείται η αίσθηση διαφορετικής απόχρωσης, λόγω της διαφορετικής στιλπνότητας. Οι χρωστικές ύλες (πούδρες) ανάλογα με την σύστασή τους, μπορεί να έχουν διαφορετική τελική στιλπνότητα (λαμπρότητα). Η στιλπνότητα μετράται σε μονάδες και διακρίνομε τρεις κατηγορίες:

  • Κατηγορία 1 (Ματ): 0 – 30 μονάδες
  • Κατηγορία 2 (Ημιγυαλιστερό): 31 – 70 μονάδες
  • Κατηγορία 3 (Γυαλιστερό): 71 – 100 μονάδες

Ο αλουμινοκατασκευαστής, όταν δίνει παραγγελία θα πρέπει να καθορίζει το χρώμα βάσει του κωδικού RAL, καθώς και την επιθυμητή στιλπνότητα βάσει της κατηγορίας (ματ – ημιγυαλιστερό – γυαλιστερό). Οι παραγγελίες του τύπου: “χρώμα γάλα“, “λευκό της Α εταιρίας” ή “πράσινο σκούρο” είναι άστοχες και μπορεί να επιφυλάσσουν δυσάρεστες εκπλήξεις και πολλές παρεξηγήσεις. Ο αλουμινοκατασκευαστής μπορεί να ελέγξει τα προϊόντα που παραλαμβάνει συγκρίνοντάς τα με το ειδικό χρωματολόγιο RAL που μπορεί να προμηθευθεί από τον βαφέα.

Πάχος βαφής: Η βαφή πρέπει να έχει το κατάλληλο πάχος ώστε σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα ποιοτικά χαρακτηριστικά να εξασφαλίζει την προστασία του μετάλλου και την καλή εμφάνιση του τελικού προϊόντος. Το πάχος της βαφής, στις επιφάνειες που είναι συνεχώς ορατές, πρέπει να είναι τουλάχιστον 60 μm (μικρά), η μέτρησή του δε, γίνεται με ειδικά όργανα. Πάντως, επιφάνειες με πάχος βαφής κάτω από 50 μικρά (που θεωρείται κρίσιμο πάχος) φαίνονται αμέσως, από ένα σχετικά έμπειρο γυμνό μάτι, ως πλημμελώς βαμμένες.

Μηχανικές αντοχές: Οι μηχανικές αντοχές αφορούν τις ιδιότητες της πρόσφυσης, της σκληρότητας (αντοχή σε γδαρσίματα) και της ελαστικότητας (αντοχή σε κοίλανση, κάμψη, κρούση) των επιστρωμάτων ηλεκτροστατικής βαφής αλουμινίου. Οι ιδιότητες αυτές εξασφαλίζονται με την καλή προετοιμασία της επιφάνειας του αλουμινίου (καθαρισμός και υπόστρωμα) την ποιότητα της πούδρας και τις συνθήκες πολυμερισμού. Για την εκτίμηση του επιπέδου της ποιότητας χρησιμοποιούνται τόσο ειδικές εργαστηριακές δοκιμές όσο και απλές πρακτικές δοκιμές. Μια εύκολη και χαρακτηριστική μέθοδος για τον έλεγχο των μηχανικών αντοχών της βαφής από τους αλουμινοκατασκευαστές, είναι η συμπεριφορά του συστήματος βαφή-μέταλλο, κατά την μηχανουργική κατεργασία. Το επίστρωμα βαφής δεν πρέπει να παρουσιάζει θραύση η αποκόλληση, όταν υφίσταται πριόνισμα, τρύπημα η φρεζάρισμα με καλά, βέβαια, εργαλεία.

Αντοχή στη διάβρωση: Ειδικές δοκιμές χρησιμοποιούνται για την εκτίμηση της αντοχής των βαμμένων προϊόντων αλουμινίου σε διάβρωση όπως: η δοκιμή αλατονέφωσης (διάρκεια 1000 ώρες), δοκιμή MACHU (σύντομη δοκιμή, 48 ώρες), κλπ.

Αποτέλεσμα εικόνας για πουδρες ηλεκτροστατικης βαφης

Πιστοποίηση της ποιότητας σε προϊόντα ηλεκτροστατικής βαφής

Σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, ο έλεγχος και η πιστοποίηση της ποιότητας των ανοδιωμένων και ηλεκτροστατικά βαμμένων προϊόντων αλουμινίου καθορίζονται από τις προδιαγραφές της QUALANOD και QUALICOAT αντίστοιχα, που αναφέρονται σε:

  • Καθορίζουν τον ελάχιστο εξοπλισμό και την παραγωγική διαδικασία της μονάδας, καθώς και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των προϊόντων της.
  • Επιβάλλουν τον αυτοέλεγχο της μονάδας, σε καθημερινή βάση, καθορίζοντας ελάχιστο αριθμό ελέγχων τόσο στην παραγωγική διαδικασία όσο και στα τελικά προϊόντα, καταγραφή των αποτελεσμάτων και τήρηση αρχείου με τα δοκίμια που ελέχθησαν.
  • Οι εταιρείες, δύο φορές, τουλάχιστον, το χρόνο χωρίς προειδοποίηση και σε ακαθόριστα χρονικά διαστήματα ελέγχονται από επιθεωρητές ποιότητος.
  • Σε κάθε χώρα, η παρακολούθηση της διαδικασίας και η απονομή των πιστοποιητικών ποιότητας γίνεται από Εθνικές Ενώσεις που συμμετέχουν στην Qualanod και Qualicoat και την αντιπροσωπεύουν σε κάθε χώρα. Στην Ελλάδα, εξουσιοδοτημένος και υπεύθυνος Οργανισμός για την διενέργεια των ελέγχων και την απονομή των σημάτων ποιότητος Qualanod και Qualicoat είναι η Ελληνική Ένωση Αλουμινίου.

Η εφαρμογή του συστήματος πιστοποίησης σε ευρωπαϊκό επίπεδο δίνει την ευκαιρία για μια ευρεία απόκτηση εμπειριών και ανταλλαγή απόψεων. Τυχόν προβλήματα (μην ξεχνάμε ότι τίποτα δεν είναι τέλειο) που εντοπίζονται είτε στον τεχνολογικό και παραγωγικό τομέα, είτε σε θέματα διαδικασιών πιστοποίησης, αντιμετωπίζονται από κοινού και με τον πιο πρόσφορο τρόπο.

Του “Γιάννη Γεωργουσόπουλου” Χημικού – Μηχανικού – Τεχνικού Συμβούλου της Ελληνικής Ένωσης Αλουμινίου

/by

Από την Πίζα ως το Μπιγκ Μπεν: Γιατί… γέρνουν τα κτίρια;

Η κλίση του τον έχει καταστήσει ως ένα από τα πιο διάσημα κτίρια παγκοσμίως. Καθημερινά, χιλιάδες άνθρωποι από όλο τον κόσμο, επισκέπτονται την Πίζα για να δουν από κοντά τον περιβόητο Πύργο της, που έχει πάρει… κλίση σχεδόν 4 μοιρών.

Ο Πύργος της Πίζας είναι το πιο διάσημο κτίριο που γέρνει, δεν είναι όμως το μοναδικό.

Από την Πίζα ως το Μπιγκ Μπεν: Γιατί… γέρνουν τα κτίρια;

Το εμβληματικό Μπιγκ Μπεν, στο Λονδίνο, έχει επίσης κλίση, που μπορεί να μην είναι ορατή με γυμνό μάτι, ωστόσο αγγίζει τις 0,26 μοίρες, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία.

Αντίστοιχη κλίση έχουν πολλά κτίρια ανά τον πλανήτη με τον κεκλιμένο πύργο της πόλης Nevyansk στη Ρωσία, τον ινδουιστικό ναό Huma στο ινδικό κρατίδιο Ορίσα, και το καμπαναριό της εκκλησίας στην πόλη Bad Frankenhausen στη Γερμανία να είναι μερικά από τα πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα.

Κλίση όμως έχει παρατηρηθεί ότι έχουν και πιο σύγχρονα κτίρια, όπως για παράδειγμα ο πύργος του Μόντρεαλ, που μάλιστα είναι το ψηλότερο κεκλιμένο κτίριο στον κόσμο.

Τα ερωτήματα για το τι προκαλεί την κλίση στα κτίρια και το κατά πόσο αυτή οφείλεται στο πέρασμα των χρόνων, σε κατασκευαστικό λάθος ή στην… έμπνευση του αρχιτέκτονα, «βασανίζουν» πολλούς και το CNNi επιχείρησε να αναζητήσει απαντήσεις από τον πολιτικό μηχανικό Τζον Μπέρλαντ, ο οποίος είχε αναλάβει και τις διορθωτικές επισκευές που σταθεροποίησαν τον Πύργο της Πίζας, αλλά και το Μπιγκ Μπεν.

Το πρώτο πράγμα που ξεκαθαρίζει ο Μπέρλαντ, καθηγητής στο London Imperial College, τουλάχιστον για τις πιο σύγχρονες κατασκευές που γέρνουν, είναι ότι είναι εξαιρετικά ασφαλείς, ωστόσο οι περισσότεροι άνθρωποι αρνούνται να ζήσουν σε έναν λοξό ουρανοξύστη.

Όπως εξηγεί, ο λόγος που κάποια κτίρια γέρνουν, είναι σύνθετος και οφείλεται τόσο στον γεωλογικό παράγοντα, όσο και στην γεωτεχνική. Η φυσιολογία του εδάφους παίζει σημαντικό ρόλο, καθώς στο σημείο που σχεδιάζεται να ανεγερθεί ένα κτίριο υπάρχουν διαφορές στη σύστασή του, γι’ αυτό χρειάζεται μεγάλη και προσεκτική έρευνα από ειδικούς.

Πέραν του ότι το έδαφος σε άλλα σημεία είναι πιο σκληρό ή πιο μαλακό, συχνά η κλίση μπορεί να προκύψει εξαιτίας του σχεδίου, ή εξαιτίας της κατασκευής των θεμελίων.

«Σε κάθε περίπτωση παίζει ρόλο ο ανθρώπινος παράγοντας, γιατί ακόμη κι αν το πρόβλημα βρίσκεται στη φυσιολογία του εδάφους, οι άνθρωποι είναι αυτοί που πρέπει να κάνουν τους απαραίτητους ελέγχους και να το εντοπίσουν έγκαιρα», λέει ο Μπέρλαντ.

Ερωτηθείς για το πώς μπορεί να σταθεροποιηθεί ένα κτίριο το οποίο έχει ήδη πάρει κλίση, ο Μπέρλαντ σημειώνει πως το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει κανείς είναι να βρει την αιτία που προκαλεί αυτή την κλίση, διαδικασία που στοιχίσει πολύ τόσο σε χρόνο όσο και σε χρήμα.

Η κλασσική λύση είναι η ενίσχυση του εδάφους, ώστε να γίνει ξανά επίπεδο, διαδικασία που χρειάζεται μεγάλη προσοχή και ειδικό εξοπλισμό. Και πάλι όμως, κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή, σημειώνει ο Μπέρλαντ, αναφέροντας χαρακτηριστικά το παράδειγμα της Πίζας, όπου το έδαφος είναι τόσο μαλακό, που για να καταφέρουν να σταθεροποιήσουν τον Πύργο επέλεξαν να αφαιρέσουν χώμα για να κάνουν το έδαφος επίπεδο.

 

Πηγή: cnn.gr

/by

“Κουφωθείτε”

Μικρή αναδρομή
Η ιστορία των κουφωμάτων είναι αρκετά παλιά, όσο και η προσπάθεια του ανθρώπου να θωρακίσει από τις καιρικές συνθήκες τις πρώτες κατοικίες του. Παράλληλα με την ανακάλυψη του γυαλιού ωστόσο το μεσαίωνα, άρχισε η πρώτη σοβαρή προσπάθεια για την κατασκευή αποτελεσματικών τρόπων προστασίας, μιας προσπάθειας που συνεχίζεται ακόμα και στις μέρες μας με την τεχνολογία να ξεπερνά και να δίνει λύσεις ακόμα και στις πιο δύσκολες κατασκευαστικές απαιτήσεις.
Τα υλικά επιλογής ήταν αρχικά το ξύλο, ενώ στη συνέχεια με την ανάπτυξη νέων τεχνικών κατασκευής και την ανακάλυψη καινούργιων υλικών, προστέθηκε στη λίστα το αλουμίνιο και τελευταία και το πλαστικό ή PVC. Έτσι μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι το ξύλο, το αλουμίνιο και το PVC, καθώς και οι συνδυασμοί τους, αποτελούν σήμερα τα κατεξοχήν υλικά προτιμήσεως για κάθε είδους εφαρμογή.

Τα κουφώματα διαχωρίζονται πρώτα με βάση το υλικό από το οποίο αποτελούνται.
Έτσι υπάρχουν 3 κατηγορίες, τα κουφώματα pvc (τα πλαστικά κουφώματα ή πιο σωστά συνθετικά), τα κουφώματα αλουμινίου και τα ξύλινα κουφώματα.

Κάθε είδος κουφώματος έχει τα δικά του πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα όπως είναι φυσικό, ωστόσο είναι γεγονός πως ενώ εδώ και χρόνια γίνεται εκτενής χρήσης από κουφώματα αλουμινίου, τον τελευταίο καιρό έχει παρατηρηθεί ενδιαφέρον και για τα πλαστικά κουφώματα pvc.

Τέλος αρκετά συχνά εμφανίζονται στις μέρες μας και συνδυασμοί προφίλ από διαφορετικά υλικά (πχ αλουμίνιο εξωτερικά και ξύλο εσωτερικά) που εκμεταλλεύονται με αυτό τον τρόπο το μέγιστο των δυνατοτήτων του κάθε υλικού.

Για να τα μάθουμε καλύτερα λοιπόν:

Ξύλο
Είναι η ακριβότερη επιλογή υλικού που μπορεί να κάνει κάποιος με ποσοστά κόστους από 30% έως και 40% πιο ακριβά από την αμέσως επόμενη επιλογή που είναι το αλουμίνιο. Ανταμείβει όμως με την υψηλή αισθητική του και την αίσθηση ζεστασιάς που χαρίζει.
Μειονέκτημα του είναι η έλλειψη μεγάλων μηχανικών αντοχών πράγμα που το καθιστά δύσχρηστο υλικό σε μεγάλες εφαρμογές, σε σχέση πάντα με άλλα υλικά επιλογής. Επίσης, ενώ τα ξυλινα κουφώματα εχουν αυξημένες ανάγκες συντήρησης.

Τα σύγχρονα ξύλινα βάφονται κατ επιλογή του πελάτη με υψηλής αντοχής υδροδιαλυτά οικολογικά βερνίκια εμποτισμού.
Επίσης είναι ξηραμένα και απεντομωμένα έτσι ώστε να διασφαλίζουν τις μικρότερες δυνατές θερμοκρασιακές μεταβολές (διαστολές – συστολές) και βιολογικές φθορές.

  • ΥΠΕΡ: Πολύ καλή θερμομόνωση, αυξημένη αισθητική, πολύ καλή ανοχή στις θερμοκρασιακές μεταβολές.
  • ΚΑΤΑ: Κόστος, μειωμένη αντοχή στο χρόνο, συντήρηση, δεν συνιστάται σε μεγάλες κατασκευές.

Αλουμίνιο 
Είναι ίσως το πιο διαδεδομένο υλικό σήμερα. Η Ελλάδα είναι ευλογημένη με τεράστια αποθέματα Βωξίτη που είναι και η πρώτη ύλη για την παρασκευή του αλουμινίου. Αυτό σε συνδυασμό με τη μεγάλη τεχνογνωσία πάνω στις εφαρμογές του, το καθιστά σαν υλικό κορυφαίο από πλευράς προτίμησης και πολύ προσιτό από πλευράς κόστους.

Η ασφάλεια των κατασκευών και οι απαιτήσεις ποιότητας, οι ανάγκες χρήσης και η αισθητική εμφάνιση οδήγησαν στο σχεδιασμό ολοκληρωμένων κουφωμάτων αλουμινίου, τα γνωστά «συστήματα», τα οποία συνδυάζουν κατάλληλα προφίλ αλουμινίου, ειδικά εξαρτήματα, μηχανισμούς λειτουργίας, τζάμια και υλικά στεγάνωσης.

Σήμερα, τα συστήματα αλουμινίου κυριαρχούν στα κουφώματα καθώς κυκλοφορούν στην αγορά σε μεγάλη ποικιλία και συνδυάζουν κατάλληλα τεχνικά χαρακτηριστικά που εναρμονίζονται πλήρως με τις κλιματολογικές συνθήκες της Ελλάδας.

Το αλουμίνιο έχει μάλιστα κατοχυρωθεί ως το πλέον ιδανικό υλικό κατασκευής κουφωμάτων στη χώρα μας και προτιμάται από το 75% των καταναλωτών χάρις στα αδιαμφισβήτητα προτερήματα που προσφέρει σε σχέση με άλλα υλικά. Κι αυτό γιατί το αλουμίνιο δεν αντιδρά σοβαρά στις αλλαγές κλίματος και θερμοκρασίας σε αντίθεση με το ξύλο στο οποίο προκαλούνται διαβρώσεις και το PVC που γίνεται πιο εύθραυστο στις χαμηλές θερμοκρασίες και πιο εύκαμπτο στις υψηλές.

Η χρησιμότητα του είναι μεγάλη, διότι αυξάνει σημαντικά τη θερμομονωτική ιδιότητα του συστήματος. Επίσης διαθέτει ποικίλα χρώματα βαφής ακόμη και στην απόχρωση του ξύλου.

  • ΥΠΕΡ: Ελληνικό προϊόν, πολλές λύσεις και εφαρμογές, μεγαλύτερη ανθεκτικότητα στο χρόνο από τα υπόλοιπα υλικά, ασφάλεια.
  • ΚΑΤΑ: Πιο ακριβό σε σχέση με το PVC.

Πλαστικό (ή PVC)
Τα κουφώματα PVC, που είναι γνωστά και ως πλαστικά κουφώματα ή πιο σωστά συνθετικά κουφώματα, είναι τα κουφώματα που χρησιμοποιούνται όλο και στη χώρα μας, παρόλο που σίγουρα ακόμα πρωτοπόρα είναι τα κουφώματα αλουμινίου.

Ο κύριος λόγος είναι οικονομικός, καθώς μπορούν να είναι περίπου 20% πιο οικονομικά σε σχέση με το αλουμίνιο, ενώ παράλληλα δεν υπολείπονται στα περισσότερα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Εκτός αυτού έχουν ένα σημαντικό συγκριτικό πλεονέκτημα, ότι βοηθούν και στη θερμομόνωση του χώρου.
Αυτό συμβαίνει διότι το πλαστικό ως γνωστόν είναι κακός αγωγός της θερμότητας, συγκριτικά και με τα κουφώματα αλουμινίου μη θερμοδιακοπτώμενα που δεν έχουν καθόλου θερμομονωτικές ιδιότητες.

Η ασφάλεια είναι ένα ακόμα χαρακτηριστικό που έχει βελτιωθεί σημαντικά συμβάλλοντας στην αξιοπιστία τους. Αποτελεί μειονέκτημα ακομη, καθώς σε καμία περίπτωση τα πλαστικά κουφώματα δεν μπορούν να συγκριθούν με τη στιβαρότητα των κουφωμάτων αλουμινίου.

  • ΥΠΕΡ: τιμή, ηχομόνωση, βέλτιστη θερμομόνωση, μοντέρνο υλικό.
  • ΚΑΤΑ: όχι καλή απόδοση σε θερμά κλίματα, αποχρωματισμός.

 

Συνδυασμός κουφωμάτων
Τελευταία, έχουν αρχίσει να κάνουν την εμφάνιση τους και κουφώματα με συνδυασμό διαφορετικών υλικών. Έτσι, διατηρώντας τα πολύ καλά χαρακτηριστικά του αλουμινίου σε ασφάλεια και αντοχή σε καιρικές συνθήκες και στο χρόνο, έχει αντικατασταθεί το εσωτερικό προφίλ με ξύλο ή πλαστικό ανάλογα με την επιλογή μας. Με αυτό τον τρόπο εξασφαλίζεται η μέγιστη αντοχή και προστασία, ενώ παράλληλα αυξάνεται η θερμομόνωση και η αισθητική. Μοναδικό μειονέκτημα η αυξημένη τιμή που όμως αντισταθμίζεται από τα οφέλη σε θέρμανση και ψύξη.

Η σημασία των υαλοπινάκων
Τέλος, αναπόσπαστο κομμάτι όλων των κουφωμάτων αποτελούν και οι υαλοπίνακες, που συμπληρώνουν και ουσιαστικά ολοκληρώνουν τα συστήματα. Και εδώ, η πρόοδος της τεχνολογίας έχει επιτρέψει την κατασκευή τζαμιών με αυξημένες μηχανικές αντοχές, με επιστρώσεις υλικών που προσδίδουν ιδιαίτερες θερμομονωτικές ιδιότητες, ακόμα και αυτο-καθαρισμό. Η δε συνένωση πολλών στρωμάτων τζαμιού μέσω πλαστικών διαφανών μεμβρανών έχει επιτρέψει την κατασκευή ιδιαίτερα ανθεκτικών στη θραύση κρυστάλλων, προσδίδοντας τους ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ασφαλείας.

Έτσι εκτός από τα γνωστά διπλά κρύσταλλα, πλέον υπάρχουν ενεργειακά τζάμια δύο ή τεσσάρων εποχών για χρήση σε θερμά ή όλα τα κλίματα, triplex, securit ή και αλεξίσφαιρα για ειδικές εφαρμογές, ενώ με ειδική κατεργασία όλα τα κρύσταλλα μπορούν να αποκτήσουν και αντιρρυπαντικές ιδιότητες που βρίσκουν εφαρμογή σε ιδιαίτερα ψηλά κτίρια και ουρανοξύστες όπου ο καθαρισμός τους είναι πιο δύσκολος.

Άρθρο του κ. Σταύρου Καραβασιλειάδη, Πολιτικού Μηχανικού της EcoHeating Hellas

Πηγή : 4green.gr

/by

Ανοδίωση Αλουμινίου

Το αλουμίνιο που προορίζεται για αρχιτεκτονικές εφαρμογές υφίσταται επιφανειακές επεξεργασίες προκειμένου, αφ’ ενός μεν να βελτιωθεί η αντιδιαβρωτική συμπεριφορά του, αφ’ ετέρου δε να επιτευχθεί η επιθυμητή εμφάνιση και ο χρωματισμός για την εξυπηρέτηση των διακοσμητικών απαιτήσεων των αρχιτεκτονικών εφαρμογών και κατασκευών. Οι μέθοδοι που έχουν επικρατήσει και συνήθως χρησιμοποιούνται για την επιφανειακή επεξεργασία του αλουμινίου που προορίζεται για αρχιτεκτονικές εφαρμογές είναι η ανοδίωση και η ηλεκτροστατική βαφή.

Με την ανοδίωση, μετασχηματίζεται η επιφάνεια του αλουμινίου και δημιουργείται, τεχνητά, ένα στρώμα οξειδίου (σκουριά). Επειδή η διαδικασία γίνεται σε απόλυτα ελεγχόμενες συνθήκες, αυτό το στρώμα οξειδίου είναι πάρα πολύ συνεκτικό και σκληρό. Το στρώμα αυτό, επειδή είναι ήδη οξείδιο (σκουριά), όταν εκτίθεται στην ατμόσφαιρα δεν διαβρώνεται και έτσι προστατεύει το μέταλλο. Το ανοδικό επίστρωμα είναι διαφανές και η δομή του φέρει πόρους και επιτρέπει την ενσωμάτωση χρωστικών υλών για την επίτευξη του χρωματισμού.

 

Μερικά από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ανοδίωσης είναι:

  • Το στρώμα ανοδίωσης δημιουργείται από το ίδιο το μέταλλο, είναι πλήρως ενσωματωμένο σ’ αυτό και έτσι δεν υπάρχουν προβλήματα πρόσφυσης.
  • Η αντιδιαβρωτική συμπεριφορά της ανοδίωσης είναι πάρα πολύ καλή, εφ όσον τηρηθούν όλοι οι κανόνες παραγωγικής διαδικασίας, εφαρμογής και χρήσης.
  • Τα ανοδιωμένα προϊόντα αλουμινίου έχουν μεταλλική εμφάνιση.
  • Υπάρχει περιορισμός χρωμάτων.

Η ανοδίωση, ως επιφανειακή επεξεργασία του αλουμινίου, εφαρμόζεται πάνω από 60 χρόνια. Στο διάστημα αυτό είχαμε την ευκαιρία να δούμε τα προβλήματα που εμφανίζονταν στην πράξη και με τις κατάλληλες τεχνικές να εξαλειφθούν. Σήμερα, μετά από 60 χρόνια, θεωρείται ότι κατέχουμε πλήρως την τεχνολογία της ανοδίωσης και γνωρίζουμε την συμπεριφορά της στο χρόνο.

 

Μια λεπτομέρεια που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη στο σχεδιασμό των προφίλ αλουμινίου που πρόκειται να υποστούν ανοδίωση, είναι η επίδραση στις τελικές διαστάσεις. Το ανοδικό επίστρωμα (ανοδίωση), που το πάχος του κυμαίνεται από 10-25 μικρά, εισχωρεί στο μέταλλο ενώ το επίστρωμα της ηλεκτροστατικής βαφής, που το πάχος του είναι μεγαλύτερο από 60 μικρά και σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να φθάσει και πάνω από 120 μικρά.

Ο αλουμινοκατασκευαστής πρέπει να γνωρίζει και να εκθέτει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε μεθόδου στον πελάτη, ο οποίος έχει και την τελική ευθύνη της επιλογής. Προκειμένου ο πελάτης να καθοδηγηθεί σωστά, θα πρέπει, επίσης, να έχουμε υπόψη τα εξής:

  • Οι δύο μέθοδοι, ανοδίωση ή βαφή, συνιστούνται ανεπιφύλακτα για την επιφανειακή επεξεργασία του αλουμινίου που προορίζεται για αρχιτεκτονικές εφαρμογές.
  • Οι αλουμινοκατασκευαστές, που έχουν την ευθύνη απέναντι στους πελάτες τους για την παράδοση σωστών προϊόντων, θα πρέπει να προσπαθούν να χρησιμοποιούν προϊόντα που έχουν υποστεί επεξεργασία σε μονάδες ανοδίωσης με πιστοποίηση κατά Qualanod, ή μονάδες βαφής με πιστοποίηση κατά Qualicoat.
  • Η συναρμολόγηση και ο χειρισμός των ανοδιωμένων ή βαμμένων προφίλ αλουμινίου, θα πρέπει να γίνεται με τους γνωστούς σε όλους αλλά σε λίγες περιπτώσεις εφαρμοζόμενους κανόνες. Για παράδειγμα, κατά την συναρμολόγηση ή την τοποθέτηση, πρέπει να χρησιμοποιούνται πάντα ανοξείδωτες βίδες.
  • Το αλουμίνιο, ως υλικό, έχει πάρα πολλά πλεονεκτήματα αλλά οπωσδήποτε παρουσιάζει και μειονεκτήματα. Έχει αποδειχθεί όμως ότι, τουλάχιστον για την Ελλάδα και τις άλλες Μεσογειακές χώρες, το αλουμίνιο είναι το πλέον κατάλληλο υλικό για αρχιτεκτονικές εφαρμογές. Η αναφορά σε μερίδια αγοράς που κατέχουν άλλα υλικά σε άλλες χώρες, ιδιαίτερα της Κεντρική Ευρώπης, οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα και εγκυμονεί κινδύνους για τους Έλληνες καταναλωτές. Τυχόν προβλήματα που εμφανίζονται σε κατασκευές αλουμινίου, μετά από έρευνα και από την καθημερινά αποκτούμενη εμπειρία, βρίσκουν πάντα τη λύση τους και αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά.

Η τεχνολογία της ανοδίωσης

Τα βασικά στάδια της δημιουργίας ανοδικού επιστρώματος είναι: η προεργασία, η ανοδίωση, ο χρωματισμός (αν απαιτείται) και το σφράγισμα.

Προεργασία: Οι επιφάνειες που πρόκειται να ανοδιωθούν υποβάλλονται, συνήθως, σε μηχανικές ή και σε χημικές επεξεργασίες λείανσης με κατάλληλα λειαντικά μέσα ή χημικά αντιδραστήρια. Σκοπός αυτής της επεξεργασίας είναι να δώσει στην επιφάνεια εμφάνιση γυαλιστερή ή ματ. Στην συνέχεια, τα τεμάχια αλουμινίου υφίστανται επεξεργασία απολάδωσης / προσβολής (σόδα) και εξουδετέρωσης (νιτρικό οξύ).

Ανοδίωση: Η διαδικασία γίνεται με ηλεκτρόλυση (διοχέτευση συνεχούς ρεύματος), σε μπάνιο θειικού οξέος, κάτω από αυστηρές συνθήκες ελέγχου των συγκεντρώσεων των χημικών συστατικών, της θερμοκρασίας, της πυκνότητας του ρεύματος κτλ. Αποτέλεσμα της ηλεκτρόλυσης είναι η – με απόλυτα ελεγχόμενο τρόπο – οξείδωση της επιφάνειας του αλουμινίου. Το ανοδικό επίστρωμα είναι διαφανές (σαν γυαλί). Επίσης, το ανοδικό επίστρωμα δεν είναι συνεχές και παρουσιάζει πόρους .

Χρωματισμός: Το έγχρωμο ανοδιωμένο αλουμίνιο επιτυγχάνεται με την εναπόθεση έγχρωμων στοιχείων στους πόρους του ανοδικού επιστρώματος (ηλεκτρολυτικός χρωματισμός) και γίνεται μετά την φάση της ανοδίωσης και πριν τη φάση του σφραγίσματος. Τα πλέον διαδεδομένα χρώματα ανοδίωσης είναι οι αποχρώσεις του καφέ. Αυτό επιτυγχάνεται με την εμβάπτιση των τεμαχίων σε μπάνιο που περιέχει άλατα κασσιτέρου (Sn). Ανάλογα με το χρόνο παραμονής τους στο μπάνιο, επιτυγχάνονται οι διάφορες αποχρώσεις του καφέ. Επίσης και άλλα χημικά στοιχεία χρησιμοποιούνται για την δημιουργία άλλων αποχρώσεων (χρυσό κλπ).

Σφράγισμα: Το σφράγισμα των πόρων αποτελεί μία από τις βασικότερες διεργασίες προκειμένου να εξασφαλισθεί η σωστή προστασία του αλουμινίου. Όπως αναφέρθηκε πριν, το ανοδικό επίστρωμα παρουσιάζει πόρους. Στα σημεία των πόρων, το πάχος της ανοδίωσης είναι πολύ μικρό (2-3 μικρά), και η προστασία στα σημεία αυτά είναι ασθενής. Με την διαδικασία του σφραγίσματος ενυδατώνεται το οξείδιο του αλουμινίου και με τη επερχόμενη διόγκωσή του κλείνουν (σφραγίζονται) οι πόροι. Επιπλέον, στην περίπτωση που έχει προηγηθεί η διαδικασία του ηλεκτρολυτικού χρωματισμού, οι χρωστικές ύλες εγκλωβίζονται μέσα στους πόρους και εξασφαλίζεται έτσι η σταθερότητα του χρώματος στον χρόνο. Οι χρωστικές ουσίες είναι ορατές γιατί, όπως ήδη αναφέρθηκε, το ανοδικό επίστρωμα είναι διαφανές σαν γυαλί .

Το σφράγισμα των πόρων επιτυγχάνεται με δύο τρόπους :

  • Ζεστό σφράγισμα, γίνεται με την εμβάπτιση των τεμαχίων αλουμινίου σε απιονισμένο νερό 96οC, τουλάχιστον και για χρόνο 2 min για κάθε μικρό ανοδίωσης.
  • Κρύο σφράγισμα, γίνεται με την εμβάπτιση σε μπάνιο θερμοκρασίας 25-30 0C που περιέχει άλατα φθοριούχου νικελίου κάτω από αυστηρά ελεγχόμενες συνθήκες συγκεντρώσεων των συστατικών, ph, θερμοκρασίας κτλ. Η ολοκλήρωση του σφραγίσματος επιτυγχάνεται με την παραμονή των τεμαχίων σε μπάνιο θειικού νικελίου 60 0C και για χρόνο 0,8 – 1,2 min για κάθε μικρό ανοδίωσης.

Ποιοτικά χαρακτηριστικά της ανοδίωσης

Εμφάνιση: Η τελική εμφάνιση των ανοδιωμένων προϊόντων αλουμινίου μπορεί να είναι άχρωμη (φυσικό χρώμα) ή έγχρωμη. Οι βασικοί χρωματισμοί που έχουν επικρατήσει διεθνώς είναι οι αποχρώσεις του καφέ.

Η τελική εμφάνιση των προϊόντων εξαρτάται :

  • Από το κράμα. Αυτό πρέπει να είναι καθορισμένο και ο προμηθευτής οφείλει να πιστοποιεί ότι το υλικό ανταποκρίνεται στις αντίστοιχες προδιαγραφές και ότι είναι κατάλληλο να υποστεί την ανοδίωση.
  • Από τον τρόπο επιφανειακής επεξεργασίας πριν την ανοδίωση. Έτσι η τελική εμφάνιση μπορεί να είναι γυαλιστερή ή ματ.
  • Από την επιφανειακή επεξεργασία μετά την ανοδίωση, όπως π.χ. τον χρωματισμό ή τις συνθήκες σφραγίσματος.
  • Από τον τρόπο χειρισμού κατά την συσκευασία, αποθήκευση μεταφορά και παράδοση στον πελάτη.

Πάχος ανοδίωσης: Το πάχος ανοδίωσης αντιστοιχεί στο πάχος σε μικρά (μm = χιλιοστά χιλιοστομέτρου) του επιστρώματος του οξειδίου του αλουμινίου της σημαντικής επιφάνειας. Ανάλογα με την χρήση και το περιβάλλον που θα τοποθετηθεί η κατασκευή, επιβάλλεται και το ελάχιστο επιτρεπόμενο πάχος ανοδίωσης. Έτσι επιβάλλεται:

  • εσωτερικοί χώροι: ελάχιστο πάχος ανοδίωσης 10 μm (μικρά)
  • εξωτερικοί χώροι σε κοινό αστικό περιβάλλον: ελάχιστο πάχος ανοδίωσης 15 μm (μικρά)
  • εξωτερικοί χώροι σε διαβρωτικό περιβάλλον (θαλάσσιο, βιομηχανικό): ελάχιστο πάχος ανοδίωσης 20 μm (μικρά)

Σφράγισμα ανοδίωσης: Η ποιότητα του σφραγίσματος είναι από τα πλέον βασικά χαρακτηριστικά ποιότητας των ανοδικών επιστρωμάτων. Σ’ ένα μη ή κακά σφραγισμένο ανοδικό επίστρωμα, οι ρύποι της ατμόσφαιρας θα επιτεθούν και θα προσβάλλουν τα σημεία των πόρων όπου το επίστρωμα είναι μόλις λίγων μικρών. Είναι εύκολα κατανοητό ότι ένα κακά σφραγισμένο ανοδικό επίστρωμα, ακόμη και πολλών μικρών πάχους, είναι αναποτελεσματικό ώστε να προστατεύσει το αλουμίνιο από οξείδωση. Επιπλέον, στα έγχρωμα ανοδικά επιστρώματα, με το σφράγισμα εγκλωβίζονται oι χρωστικές ουσίες στο εσωτερικό των πόρων και έτσι εξασφαλίζεται μακροχρόνια σταθερότητα χρωματισμού.

Τόσο το πάχος όσο και το σφράγισμα της ανοδίωσης, ελέγχονται σήμερα με ειδικές μεθόδους και συσκευές.

Πιστοποίηση της ποιότητας σε προϊόντα ανοδίωσης

Σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, ο έλεγχος και η πιστοποίηση της ποιότητας των ανοδιωμένων και ηλεκτροστατικά βαμμένων προϊόντων αλουμινίου καθορίζονται από τις προδιαγραφές της QUALANOD και QUALICOAT αντίστοιχα, που αναφέρονται σε:

  • Καθορίζουν τον ελάχιστο εξοπλισμό και την παραγωγική διαδικασία της μονάδας, καθώς και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των προϊόντων της.
  • Επιβάλλουν τον αυτοέλεγχο της μονάδας, σε καθημερινή βάση, καθορίζοντας ελάχιστο αριθμό ελέγχων τόσο στην παραγωγική διαδικασία όσο και στα τελικά προϊόντα, καταγραφή των αποτελεσμάτων και τήρηση αρχείου με τα δοκίμια που ελέχθησαν.
  • Οι εταιρείες, δύο φορές, τουλάχιστον, το χρόνο χωρίς προειδοποίηση και σε ακαθόριστα χρονικά διαστήματα ελέγχονται από επιθεωρητές ποιότητος.
  • Σε κάθε χώρα, η παρακολούθηση της διαδικασίας και η απονομή των πιστοποιητικών ποιότητας γίνεται από Εθνικές Ενώσεις που συμμετέχουν στην Qualanod και Qualicoat και την αντιπροσωπεύουν σε κάθε χώρα. Στην Ελλάδα, εξουσιοδοτημένος και υπεύθυνος Οργανισμός για την διενέργεια των ελέγχων και την απονομή των σημάτων ποιότητος Qualanod και Qualicoat είναι η Ελληνική Ένωση Αλουμινίου.

Η εφαρμογή του συστήματος πιστοποίησης σε ευρωπαϊκό επίπεδο δίνει την ευκαιρία για μια ευρεία απόκτηση εμπειριών και ανταλλαγή απόψεων. Τυχόν προβλήματα (μην ξεχνάμε ότι τίποτα δεν είναι τέλειο) που εντοπίζονται είτε στον τεχνολογικό και παραγωγικό τομέα, είτε σε θέματα διαδικασιών πιστοποίησης, αντιμετωπίζονται από κοινού και με τον πιο πρόσφορο τρόπο.

 

Του “Γιάννη Γεωργουσόπουλου” Χημικού – Μηχανικού – Τεχνικού Συμβούλου της Ελληνικής Ένωσης Αλουμινίου

/by

Σαράντα κτίρια «αγωνιούν» για το αρχιτεκτονικό βραβείο Μις φαν ντερ Ρόε

Το νέο κέντρο τεχνών του Ιδρύματος Πράντα στο Μιλάνο, το Μουσείο Βασιλικών Συλλογών στη Μαδρίτη, ένα πρότυπο σχολείο στη Φινλανδία και μία μοντέρνας αισθητικής εκκλησία στη Δανία είναι μεταξύ των 40 κτιρίων που έχουν συμπεριληφθεί στην πρώτη βραχεία λίστα του ευρωπαϊκού αρχιτεκτονικού βραβείου Μις φαν ντερ Ρόε.

Η τελική λίστα πέντε υποψηφίων αναμένεται να ανακοινωθεί μέσα στην επόμενη εβδομάδα, ενώ η τελετή απονομής θα πραγματοποιηθεί στις 26 Μαΐου στο περίπτερο Μις φαν ντερ Ρόε στη Βαρκελώνη. Την ίδια ημέρα, πολλές ευρωπαϊκές πόλεις θα ανοίξουν για το κοινό τις πόρτες των εμβληματικών οικοδομημάτων τους, συμμετέχοντας στη γιορτή της αρχιτεκτονικής.

Παρότι η διετία που πέρασε ήταν μια δύσκολη, από οικονομικοπολιτικής σκοπιάς, περίοδος για αρκετές χώρες της Γηραιάς Ηπείρου, η κριτική επιτροπή είχε να επιλέξει ανάμεσα σε εκατοντάδες αξιόλογα εγχειρήματα που ολοκληρώθηκαν στο συγκεκριμένο διάστημα. Τη λίστα απαρτίζουν τόσο ιδιωτικά όσο και δημόσια κτίρια, από ένα πολυτελές εξοχικό σε ένα ιδιόκτητο νησάκι της Νορβηγίας μέχρι το βραβευμένο με Τέρνερ (2015) πρότζεκτ της αρχιτεκτονικής συλλογικότητας «Assemble» στο Granby Four Streets του Λίβερπουλ, όπου μια ομάδα κατοίκων ανέλαβε δράση προκειμένου να αποκτήσει ξανά ζωή ένα εγκαταλελειμμένο οικιστικό συγκρότημα.

Ακόμα, το εκτυφλωτικό κέντρο τεχνών του Ιδρύματος Πράντα σε σχέδια του Rem Koolhaas, ο οποίος μεταμόρφωσε ένα παλιό αποστακτήριο με ορισμένες τολμηρές παρεμβάσεις, όπως η προσθήκη ενός «στοιχειωμένου σπιτιού» επενδεδυμένου με χρυσό 24 καρατίων, αλλά και το Μουσείο Τέχνης, Αρχιτεκτονικής και Τεχνολογίας στη Λισσαβώνα.

Φέτος, στον διαγωνισμό συμμετέχουν περισσότερες χώρες από κάθε άλλη φορά, αφού τα ευρωπαϊκά σύνορα «διευρύνονται» για να συμπεριλάβουν τη Γεωργία, τη Μολδαβία και την Ουκρανία. Τον μεγαλύτερο αριθμό συμμετοχών έχουν η Γαλλία, η Πορτογαλία και η Βρετανία, με τέσσερα κτίρια η καθεμία, και ακολουθούν η Δανία, η Ισπανία, η Ολλανδία, η Φινλανδία και η Τουρκία.

Περίπου το ένα τρίτο των επιλεγμένων έργων επιχειρεί να απαντήσει στην «πρόκληση» της συνύπαρξης της πολιτισμικής κληρονομιάς με τη σύγχρονη αρχιτεκτονική. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το European Hansemuseum, στο Λούμπεκ της Γερμανίας, το οποίο περικλείει ένα μεσαιωνικό κάστρο και μία ανασκαφή.

Το βραβείο, το οποίο απονέμεται κάθε δύο χρόνια στους αρχιτέκτονες νεόδμητων κτιρίων από το Ιδρυμα Μις φαν ντερ Ρόε και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 60.000 ευρώ.

/by

House 1203: H τόλμη της κυβιστικής αρχιτεκτονικής σε μια κατοικία στη Λευκωσία

Το εντυπωσιακό πρότζεκτ του γραφείου Simpraxis που ακολουθεί τους δικούς του κανόνες μορφολογίας.

Το αρχιτεκτονικό γραφείο Simpraxis με έδρα την Λευκωσία στη Κύπρο, ιδρύθηκε το 2003 από τους Μάριο Χριστοδουλίδη και Χρίστο Χριστοδούλου. Βραβεία και αναγνωρίσεις περιλαμβάνουν τέσσερις υποψηφιότητες για το Ευρωπαϊκό Βραβείο Αρχιτεκτονικής Mies Van De Rohe, οκτώ βραβεία σε ανοιχτούς Αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς συμπεριλαμβανομένων και τεσσάρων πρώτων, και δύο παρουσιάσεις στην Biennale Αρχιτεκτονικής στην Βενετία.

Τα έργα του γραφείου αποτυπώνουν τη φιλοσοφία των δύο δημιουργών που πειραματίζονται με τον επαναπροσδιορισμό των χωρικών κανόνων μέσα από το σχεδιασμό και την ευφάνταστη μορφολογία. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της αρχιτεκτονικής τόλμης του γραφείου που έχει χαρακτηριστεί και ως «Ύμνος στην κυβιστική αρχιτεκτονική» είναι και το «House 1203» στη Λάρνακα.

Η εντυπωσιακή αυτή κατοικία δεσπόζει στο παραλιακό μέτωπο μιας ακατέργαστης περιοχής περίπου εβδομήντα μέτρα από την θάλασσα. Το σπίτι προορίζεται κυρίως για χρήση τα Σαββατοκύριακα από μία οικογένεια με τρία ενήλικα παιδιά.

Η περιστασιακή χρήση και το ερημικό φυσικό περιβάλλον έκαναν επιτακτική την ανάγκη για ένα χώρο ο οποίος να έχει άμεση σχέση με την φύση αλλά παράλληλα να προσφέρει την ιδιωτικότητα και ασφάλεια που οι ένοικοι επιζητούσαν. Η οξύμωρη μορφή και η ξεκάθαρη γεωμετρία της κατοικίας την κάνουν να ξεχωρίζει στο τοπίο με έναν ογκώδη πύργο με τέσσερα κουτιά που «χάσκουν» περιμετρικά του.

Η περιγραφή του «House 1203» από το Simpraxis Προτείνεται ένας κεντρικός «κενός» πύργος ο οποίος στο ισόγειο λειτουργεί ως κοινόχρηστος χώρος για την οικογένεια. Αυτός ο χώρος ανοίγει προς όλες τις κατευθύνσεις του κήπου επιτρέποντας την περιμετρική αντίληψη ολόκληρης της αυλής.

Ο ίδιος κεντρικός χώρος περιλαμβάνει και την κατακόρυφη κυκλοφορία της οικίας. Μία σκάλα η οποία διανύει μια πορεία περιμετρικά εντός του τριώροφου χώρου οδηγεί διαδοχικά στα τέσσερα υπνοδωμάτια καταλήγοντας στην οροφή. Η σχέση μεταξύ φυσικού τοπίου και κατοικίας μεταβάλλεται διαμέσου αυτής της μετάβασης από την αυλή προς την οροφή. Στο ισόγειο υπάρχει μια άμεση πρόσβαση προς ολόκληρη την αυλή, ενώ στα υπνοδωμάτια η θέα, αν και απρόσκοπτη, είναι απόμακρη και επιλεκτική. Εντός του πύργου η έλλειψη ανοιγμάτων, εκτός των εσωτερικών παραθύρων των υπνοδωματίων, επιτρέπει μόνο περιορισμένες και αποσπασματικές οπτικές φυγές. Μόνο αφότου ανεβείς στην οροφή αντιλαμβάνεσαι την ευρύτερη τοπογραφία της περιοχής.

Τα τέσσερα αναρτημένα κουτιά περιμετρικά του πύργου φιλοξενούν τους ιδιωτικούς χώρους για κάθε μέλος της οικογένειας. Τα διάφορα πλατύσκαλα, καθώς κάποιος οδεύει προς την οροφή, καθορίζουν και το υψόμετρο του κάθε υπνοδωματίου. Μια πόρτα και ένα παράθυρο για κάθε δωμάτιο διαμεσολαβούν στη σχέση με τον κοινόχρηστο χώρο στο κέντρο. Αυτά τα ανοίγματα σε περιμετρική οργάνωση επιτρέπουν την επικοινωνία μεταξύ των μελών της οικογένειας, αλλά επίσης ενεργοποιούν τον κεντρικό χώρο μεταβάλλοντας τον σε μια σκιασμένη κεντρική αυλή.

Ο πρακτικός ρόλος της σκάλας επαναπροσδιορίζεται σε χώρο γεγονότων, λειτουργώντας παράλληλα σαν εξώστης για τα υπνοδωμάτια, όσο και σαν ᾽δημόσιο᾽ πέρασμα προς το επίπεδο της οροφής. Τα γυάλινα σκαλοπάτια συνεισφέρουν σε αυτή την εμπειρία διατηρώντας τις οπτικές συνδέσεις μεταξύ των υπνοδωματίων, αλλά και με τον κοινόχρηστό χώρο στο ισόγειο. Η σχέση που έχουν τα μορφολογικά αυτόνομα υπνοδωμάτια με την σκάλα, το επίπεδο της οροφής, και τον κεντρικό χώρο όπως αυτός λειτουργεί ως προέκταση της αυλής, επαναπροσδιορίζει και την αντίληψη του συνόλου ως κατοικία αλλά και προγραμματική ταξινόμηση των επιμέρους στοιχείων που την συνθέτουν.

Ο κεντρικός χώρος φωτίζεται κατά την διάρκεια της μέρας κυρίως από τις θύρες στο ισόγειο, αλλά και από τα παράθυρα και τις θύρες οι οποίες συνδέουν τα τέσσερα υπνοδωμάτια με τον εσωτερικό τριώροφο χώρο. Φυσικός φωτισμός εισέρχεται επίσης από την γυάλινη καταπαχτή η οποία επιτρέπει πρόσβαση προς την οροφή.

Διαμπερής εξαερισμός διαμέσου του κοινόχρηστου χώρου και των υπνοδωματίων βοηθά στη παθητική δημιουργία ενός ευήλιου περιβάλλοντος κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Οι μεγάλες θύρες στο ισόγειο επιτρέπουν στον θαλάσσιο άνεμο να εισέρθει εντός του χώρου και να διαφύγει από την καταπαχτή στο επίπεδο της οροφής. Παράθυρα σε κάθε υπνοδωμάτιο τα οποία επιτρέπουν την επικοινωνία με τον κεντρικό χώρο μπορούν να ενισχύσουν τον διαμπερή εξαερισμό και την παθητική ψύξη των χώρων αυτών. Σκιασμένες βεράντες κάτω από τα τέσσερα υπνοδωμάτια μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε σχέση με την ώρα της ημέρας και της εποχής. Ένα πυκνό δίχτυ το οποίο τυλίγεται στην οροφή του κάθε υπνοδωματίου επιτρέπει φυσικό εξαερισμό και προστατεύει τα τέσσερα δωμάτιο από τον καλοκαιρινό ήλιο.

Ο σκελετός αποτελείται από τον κεντρικό πυρήνα, ο οποίος κατασκευάστηκε από ενισχυμένο σκυρόδεμα πάχους πενήντα εκατοστών με επιπλέον μεταλλικά υποστυλώματα και δοκούς για ενίσχυση, και τα τέσσερα δωμάτια τα οποία κατασκευάστηκαν από μεταλλικό σκελετό με διαγώνιες ενισχύσεις και αναρτώνται από τον κεντρικό πυρήνα.

 

Πηγή : profilnet.gr

/by

Τα αρχιτεκτονικά θαύματα που θα κλέψουν τις εντυπώσεις το 2017

Την χρονιά που πέρασε όμορφα και εντυπωσιακά κτίρια ολοκληρώθηκαν, κάνοντας τον κόσμο να τα θαυμάζει και να εντυπωσιάζεται από την επιβλητική τους εικόνα. Αυτήν τη χρονιά, καινούργια αρχιτεκτονικά αριστουργήματα πρόκειται να εμφανιστούν και να στρέψουν το βλέμμα του πλανήτη επάνω τους.

1. High Speed Train Station – Νάπολη, Ιταλία:

Δημιουργός αυτού του φουτουριστικού κτιρίου είναι το γραφείο της Zaha Hadid, το οποίο σχεδιάζει τους χώρους σύμφωνα με την κίνηση μέσα σε αυτούς.

2. Zeitz Museum of Contemporary Art Africa – Κέιπ Τάουν, Νότια Αφρική:

Τον σχεδιασμό αυτού του μουσείου επιμελήθηκε το αρχιτεκτονικό γραφείο Heatherwick Studio από το Λονδίνο.

3. Louvre Abu Dhabi – Αμπού Ντάμπι, Αραβικά Εμιράτα:

Το μουσείο του Λούβρου στο Αμπού Ντάμπι μοιάζει θα μοιάζει εξωτερικά με έναν υδάτινο παράδεισο, τον οποίο σχεδίασε ο Γάλλος αρχιτέκτονας Jean Nouvel.

4. Huangshan Maintain Village – Ανχουέι, Κίνα:

Πρόκειται για έναν μοντέρνο οικισμό στην ομώνυμη Κινέζικη επαρχία, τον σχεδιασμό του οποίου ανέλαβε η εταιρία MAD Architects και θυμίζει κατά πολύ την αρχιτεκτονική αρχαίων φυλών της Λατινικής Αμερικής.

5. The Silo – Κοπεγχάγη, Δανία:

Έργο της αρχιτεκτονικής εταιρίας COBE, το Silo είναι η ενσάρκωση της φράσης αστικό τοπίο, αφού αποτελείται από ατσάλινη γκρίζα επιφάνεια και έχει έντονη τη γραμμικότητα μέσα του. Το ύψος του θα φτάσει τα 62 μέτρα.

/by

Μια σύγχρονη πολιτιστική πόλη!

Το σχεδιαστικό κέντρο Atkins εκπονεί ένα μεγαλεπήβολο project στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου σκοπεύουν να δημιουργήσουν μια ολόκληρη και πλήρως αυτόνομη πόλη. Στην έρημο της Αιγύπτου το σχεδιαστικό κέντρο Atkins, σκοπεύει να κατασκευάσει μια μεγάλη πόλη, με όλες τις σύγχρονες ανέσεις και η οποία θα έχει διαθέτει χώρους αναψυχής, καθώς και πολιτιστικά και εκπαιδευτικά κέντρα. Οι σχεδιαστές του συγκεκριμένου project επηρεάστηκαν από την αρχαία αρχιτεκτονική της πόλης της Αλεξάνδρειας, η οποία ήταν διάσημη για τη βιβλιοθήκη και τους φάρους της. Πιο συγκεκριμένα το εν λόγω project αναμένεται να υλοποιηθεί στη Nabta Town και αποτελεί το όραμα του Mohamed Khairy, CEO της εταιρείας Upscale, σε συνεργασία με την εταιρεία Atkins.

Με αρκετές επιρροές από την αρχαία πόλη

Σύμφωνα με τους υπευθύνους του project, όλος ο σχεδιασμός έχει επηρεαστεί κατά πολύ από την αρχαία πόλη της Αλεξάνδρειας, αποτυπώνοντας όμως στο έπακρο την νέα φιλοσοφία που υπάρχει σχετικά με την ανάπτυξη της Αιγύπτου. Ο κ. Khairy δήλωσε σχετικά με αυτό: Οι περισσότερες πόλεις της Αιγύπτου, υποφέρουν από υπερ-πληθυσμό και πρέπει εμείς να προσφέρουμε στους πολίτες κάτι το διαφορετικό εντός του αστικού περιβάλλοντος. Σκοπός μας είναι να δημιουργήσουμε μια πόλη η οποία θα παρέχει όλες τις σύγχρονες απαιτήσεις, ενσωματώνοντας παράλληλα την τελευταία λέξη της τεχνολογίας, αλλά έχοντας βασική προτεραιότητα την ανάπτυξη ενός εξαιρετικού περιβάλλοντος, το οποίο θα βελτιώνει κατά πολύ το βιοτικό επίπεδο των πολιτών.

Θα καλύπτει μια έκταση 600.000 τ.μ.!

Σύμφωνα με τον αρχικό προγραμματισμό των εταιρειών που εμπλέκονται στη δημιουργία του project, η νέα αυτή πόλη θα υλοποιηθεί 50 χλμ, από την σύγχρονη Αλεξάνδρεια και θα καλύπτει μια έκταση 600.000 τετραγωνικών μέτρων. Σε αυτή την έκταση και σύμφωνα με τον αρχιτέκτονα Salim Hussain, θα υπάρχουν μεγάλα εκπαιδευτικά ιδρύματα, κέντρα πολιτισμού, μεγάλα εμπορικά καταστήματα, αλλά και χώρους αναψυχής.

Κορωνίδα όμως των οικοδομημάτων της περιοχής θα είναι η μεγάλη βιβλιοθήκη, κάνοντας έτσι σαφής παραλληλισμούς με το αρχαίο παρελθόν της Αλεξάνδρειας ως κέντρο μάθησης. Μάλιστα μεταξύ των κτιρίων θα υπάρχουν μονοπάτια που θα οδηγούν σε πιο ήσυχες περιοχές, ιδανικές για διάβασμα, meetings, ή απλά για περισυλλογή.

 

/by

Elbphilharmonie: το νέο αρχιτεκτονικό – μουσικο θαύμα της Ευρώπης

Ήταν ένα από τα πιο αναμενόμενα νέα εμβληματικά κτίρια της Ευρώπης. Οι κάτοικοι του Αμβούργου το περίμεναν για χρόνια. Εγκαινιάστηκε χθες, στο Hafen City, στην περιοχή που αποτελεί το ορόσημο της πόλης τα τελευταία χρόνια. Σήμερα, μία μέρα μετά από τα επίσημα εγκαίνιά του να προκαλεί δέος κατορθώνοντας και κάνοντας όλα του τα μελλοντικά γεγονότα να γίνονται sold out το ένα μετά από το άλλο. Όλα αυτά για το αρχιτεκτονικό θαύμα του ολοκαίνουριου Μεγάρου Μουσικής στο Αμβούργο. Ένα κτίριο σταθμό στην πολιτιστική και ταυτόχρονα αρχιτεκτονική σκηνή, τόσο της Ευρώπης όσο και διεθνώς.

Φέρει την αρχιτεκτονική υπογραφή των Herzog & de Meuron και αποτελεί το ψηλότερο επισκέψιμο κτίριο σε όλο το Αμβούργο. Χτισμένο πάνω στον ποταμό Elbe στην περιοχή του Hafen City, το Elbe Philharmonic Hall (η επίσημη ονομασία του στην αγγλική) αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα και πλέον προνομιούχα όσο αφορά την ακουστική τους μέγαρα μουσικής παγκοσμίως.

Η κατασκευή του από γυαλί με το σχέδιό του να θυμίζει ένα κύμα νερού υψωμένο στα 110 μέτρα ύψος πάνω από μια αποθήκη του 1963 κοντά στην ιστορική Speicherstadt. Η κατασκευή ξεκίνησε το 2007 και αρχικός προϋπολογισμός ήθελε το κόστος ανέγερσής του να φτάνει τα 450 εκατομ. ευρώ. Παραδόθηκε το 2016 όταν και έγινε η πρώτη επίσημη δοκιμή του. Με μεγάλη καθυστέρηση και μεγάλη υπέρβαση προυπολογισμού που λένε ότι θα ξεπεράσει κατά πέντε φορές την αρχική πρόβλεψη. Η συζήτηση που προκάλεσε η αργοπορία του είναι παροιμιώδης για τη Γερμανία.  Το δυτικότερο τμήμα του κτιρίου νοικιάζεται από την Westin αποτελώντας ουσιαστικό το Westin Hamburg Hotel φιλοξενώντας 45 δωμάτια.

Το τελικό του κόστος ανέρχεται πλέον στα 789 εκατομ. ευρώ. Στις 11 Ιανουαρίου 2017 το Elbphilharmonie εγκαινιάζεται επίσημα με ένα μεγάλο κονσέρτο της ορχήστρας NDR Elbphilharmonie υπό την διεύθυνση του Thomas Hengelbrock. Το πρόγραμμά του γεμάτο σπουδαίες και υποσχόμενες παραστάσεις με το κοινό να τις μετατρέπει ήδη σε sold out.

 

Το Εlbphilharmonie είναι ένα αρχιτεκτονικό θαύμα

Πρόκειται για ένα απόλυτο, συνολικό, αρχιτεκτονικό έργο τέχνης. Συνδυάζει καινοτόμα αρχιτεκτονική σε μια ιδιαίτερη τοποθεσία, με την πλέον σύγχρονη ακουστική παγκοσμίως αλλά και επί της ουσίας του ένα οραματικό μουσικό πρόγραμμα. Το Elbphilharmonie με την εντυπωσιακή πρόσοψη από γυαλί που κόβει την ανάσα, κρύβει στο εσωτερικό του δύο αίθουσες συναυλιών και ένα ξενοδοχείο με διαμερίσματα αλλά και ένα μεγάλο φουαγιέ που οδηγεί στην plaza. Η plaza εκτείνεται ανάμεσα στην παλιά αποθήκη του 1963 και την γυάλινη κατασκευή, ως δημόσιο πεδίο θέασης 360 μοιρών στην πόλη ενώ στο “The Grand Hall”, την καρδιά του Elbphilharmonie, υπάρχει χωρητικότητα 2.100 επισκεπτών.

Το καθοριστικό χαρακτηριστικό του Elbphilharmonie δεν είναι άλλο από το γυαλί. Για το εντυπωσιακό κύμα χρειάστηκαν 1.000 κυρτά παράθυρα πάνελ, tailor-made έτσι ώστε να αιχμαλωτίζουν και να αντανακλούν το χρώμα του ουρανού, τις ακτίνες του ήλιου, το νερό και την πόλη μετατρέποντας το Μέγαρο Μουσικής σε ένα γιγαντιαίο κρύσταλλο.

Η αρχιτεκτονική αισθητική γραμμή άλλωστε ορίζεται με σαφήνεια ακόμα και από το Φουαγιέ του κτιρίου που οδηγεί στην Grand Hall αίθουσα. Οι πολυεπίπεδες σκάλες, περικυκλώνουν την αίθουσα συναυλιών ευρύχωρα, δημιουργώντας εντυπωσιακά εφέ φωτισμού και προσφέροντας εκπληκτική θέα στην πόλη, στον ποταμό Έλβα και το λιμάνι από κάθε επίπεδο του φουαγιέ.

 

Με ακουστική τελευταίας γενιάς 

Υπεύθυνος για την εξαιρετική ακουστική του χώρου ο διάσημος Ιάπωνας Yasuhisa. Στόχος της εταιρείας Toyota του διάσημου Ιάπωνα, για την αίθουσα Grand Hall ήταν η αίθουσα να ενισχύει την φυσική ακουστική της μουσικής, αλλά και να είναι ευαίσθητη σε ηλεκτρονικά συστήματα ήχου. Με αυτόν τον τρόπο, το κοινό μπορεί επίσης να απολαύσει μέχρι και ροκ συναυλίες στο Elbphilharmonie. Η Toyota πιστεύει ότι το Elbphilharmonie άλλωστε πλέον συγκαταλέγεται μεταξύ των καλύτερων αιθουσών συναυλιών στον κόσμο ως προς την ακουστική του.

Οι αρχιτέκτονες του θαύματος

Οι αρχιτέκτονες Pierre de Meuron, Jacques Herzog και Ascan Mergenthaler εργάζονται πάνω στο πρότζεκτ του Elbphilharmonie από το 2003. Το αρχιτεκτονικό τους γραφείο ως “Herzog and de Meuron” ιδρύθηκε στο Basel το 1978. Στο πορτφόλιό τους μετράνε μεγάλα και σημαντικά έργα, όπως η Tate Modern στο Λονδίνο, το Alliance Arena στο Μόναχο και το Εθνικό Στάδιο του Πεκίνου για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008.

Το σημείο είναι άκρως συμβολικό

Η μουσική, το μέλλον και η Τέχνη ανθίζει σε μία παραδοσιακά εργατική περιοχή του Αμβούργου. Το Elbphilharmonie τοποθετείτε στο ιστορικό Sandtorhafen, το παλιό λιμάνι εργασίας του Αμβούργου για αιώνες. Η Kaiserspeicher, η μεγαλύτερη αποθήκη του Αμβούργου μέσα στο νερό, χτίστηκε το 1875. Καταστράφηκε τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο όταν ανοικοδομήθηκε, μετονομάστηκε σε Kaispeicher. Εκεί ακριβώς που πλέον βρίσκουμε το εντυπωσιακό Μέγαρο.

Με θέα 360 μοίρες σε όλη την περιοχή

Σε ύψος 37 μέτρων πάνω από το επίπεδο του εδάφους, η δημόσια “πλατεία” θέασης που δημιουργείται ανάμεσα στην αποθήκη και την πρόσοψη, προσφέρει στους επισκέπτες την δυνατότητα μιας εκπληκτικής 360 ° θέας στην πόλη και το λιμάνι. Η πλατεία είναι ανοιχτή στους πολίτες του Αμβούργο, σε τουρίστες, στους επισκέπτες του ξενοδοχείου καθώς όλοι είναι ευπρόσδεκτοι να κάνουν μια βόλτα κατά μήκος αυτής της μοναδικής “διάβασης”.

Η ορχήστρα και το καινοτόμο πρόγραμμα

Το Elbphilharmonie με την ομώνυμη ορχήστρα σκοπεύει να αποτελέσει σταθμό και πολιτιστικά. Διοργανώνει πρότζεκτ, ανοιχτές ομιλίες και εργαστήρια πριν τις μεγάλες συναυλίες έτσι ώστε το κοινό να έρχεται σε άμεση επαφή με τους μουσικούς, τους καλλιτέχνες και τις ορχήστρες πριν από τα κονσέρτα. Ένα ολοζώντανο κύταρρο πολιτισμού δηλαδή που στοχεύει να αναπτύξει γύρω του ό,τι πιο σύγχρονο έχει να επιδείξει η Ευρώπη ακουστικά, ορχηστρικά, αρχιτεκτονικά και εν γένει πολιτιστικά. Για το opening του έχει διοργανώσει φεστιβάλ το οποίο θα τρέχει για 3 εβδομάδες με δράσεις για όλους, συμπεριλαμβανομένων μικρών και μεγάλων.

 

Πηγή : profilnet.gr

/by

Το ενεργειακό (προστατευτικό) γυαλί

Οι υαλοπίνακες, τα γνωστά σε όλους μας τζάμια, αποτελούν έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες εξοικονόμησης ενέργειας σε ένα κτίριο.

Οι υαλοπίνακες δεν είναι τίποτα άλλο από τις λεπτές διάφανες επιφάνειες από γυαλί ή ακρυλικό που τοποθετούνται στα ανοίγματα ενός κτιρίου. Αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι των σύγχρονων κτιρίων και έχουν επηρεάσει σημαντικά την αρχιτεκτονική τους από την ανακάλυψη τους μέχρι και τις μέρες μας. 

Κατηγορίες με βάση το υλικό
Ένας πρώτος διαχωρισμός μπορεί να γίνει ανάμεσα στο είδος της πρώτης ύλης που είναι το γυαλί και το ακρυλικό. Το γυαλί είναι ευρέως διαδεδομένο ενώ το δεύτερο συναντάται μόνο σε ειδικές εφαρμογές. Έτσι έχουμε υαλοπίνακες:
– Κοινοί: Το κοινό διάφανο τζάμι είναι ο βασικός τύπος, από τον οποίο δημιουργούνται και οι υπόλοιποι με διάφορες προσμίξεις, ενισχύσεις και συνδυασμούς. Το πάχος του είναι 2 χλστ. Αυτός ο τύπος χρησιμοποιείται για κουφώματα χωρίς μεγάλες απαιτήσεις, με διαστάσεις πλαισίου έως 60 εκ. Έχει πολύ μικρή μηχανική αντοχή και παρουσιάζει ελαττώματα ως προς τη διαφάνεια του.
– Ημικρυσταλλικοί: Για πλαίσια μεγαλύτερων διαστάσεων χρησιμοποιούμε υαλοπίνακες απλής ή διπλής λείανσης (ημικρυστάλλους) με πάχος 3-5 χλστ. Αυτοί έχουν μεγαλύτερη διαφάνεια και μηχανική αντοχή από το κοινό τζάμι.
– Κρυσταλλικοί: Έχουν πάχος 5 χλστ., αυξημένες μηχανικές ιδιότητες και άριστη διαφάνεια. Χρησιμοποιούνται κυρίως σε βιτρίνες καταστημάτων και γυάλινες εξώπορτες ασφαλείας.
– Ακρυλικοί: κατασκευάζονται από το γνωστό μας Plexiglas, ένα διάφανο θερμοπλαστικό υλικό με χαμηλό βάρος και μεγάλη μηχανική αντοχή. Χρησιμοποιείται κυρίως σε μεγάλες, βαριές κατασκευές αλλά και κατασκευές ασφαλείας λόγω και του χαμηλότερου του κόστους.
Κατηγορίες με βάση τις ιδιότητες
– Μονά τζάμια (συμβατικά): Είναι τα γνωστά σε όλους μας μονά τζάμια. Συναντώνται συνήθως στα παλαιού τύπου κουφώματα. Πρακτικά δεν προσφέρουν καμία θερμομόνωση.
– Διπλά τζάμια: Αποτελούν την πιο απλή εφαρμογή μόνωσης στα συστήματα κουφωμάτων. Ουσιαστικά πρόκειται για δυο απλά φύλλα τζαμιού με ένα διάκενο ανάμεσα τους. Ο αέρας ανάμεσα στα δυο φύλλα λειτουργεί ως μονωτής περιορίζοντας τη μεταφορά θερμότητας από και προς το εσωτερικό του σπιτιού.
– Τριπλά τζάμια: Τρία φύλλα τζαμιού, δυο διάκενα. Προσφέρουν ακόμα μεγαλύτερη μόνωση, όχι όμως ουσιαστική εξοικονόμηση ενέργειας.
– Triplex: Είναι το αποτέλεσμα της συνένωσης 2 ή περισσότερων τζαμιών με μια μεμβράνη. Η μεμβράνη αυτή μπορεί να είναι διάφανη, ημιδιάφανη, ή και έγχρωμη. Η συνένωση αυτή αυξάνει την αντοχή του υαλοπίνακα στα χτυπήματα, αλλά ακόμα και αν το χτύπημα είναι τόσο ισχυρό ώστε να προκαλέσει θραύση, το τζάμι δεν καταρρέει γιατί συγκρατείται από την μεμβράνη.
– Securit: Τα τζάμια της κατηγορίας αυτής είναι κατασκευασμένα έτσι ώστε να έχουν ακόμα πιο αυξημένες αντοχές. Αυτό επιτυγχάνεται κατά τη διαδικασία παραγωγής τους όπου ουσιαστικά «ψήνονται» και σκληραίνουν με αποτέλεσμα να είναι πολύ δύσκολη η θραύση τους. Επιπλέον στην περίπτωση που σπάσουν θρυμματίζονται σε πολύ μικρά κομμάτια κάνοντας έτσι την πιθανότητα σοβαρού τραυματισμού μικρή. Η χρήση τους κυρίως γίνεται σε ειδικές κατασκευές.
Κατηγορίες με βάση τη θερμομόνωση
– Ενεργειακοί υαλοπίνακες ή τζάμια (low-e): Ο ενεργειακός υαλοπίνακας είναι ένα γυαλί επιστρωμένο με διάφορα υπεροξείδια μετάλλων που δημιουργούν ένα προστατευτικό φιλμ και εμποδίζουν τη μεταφορά θερμότητας από τη μια μεριά στην άλλη. Αποτελείται συνήθως από ένα κρύσταλλο διάφανο και ένα ασφαλείας (triplex), ενώ το κενό αέρος ενδιάμεσά τους αντικαθίσταται από ένα ευγενές αέριο (Argon). Η θερμομόνωση που επιτυγχάνεται με αυτό τον τρόπο γίνεται η μέγιστη δυνατή κι έτσι προσφέρει σημαντική εξοικονόμηση ενέργειας. Το ενεργειακό κρύσταλλο σε σύγκριση με ένα απλό διπλό έχει μέχρι και τριπλάσια απόδοση θερμομόνωσης.
/by