Από την Πίζα ως το Μπιγκ Μπεν: Γιατί… γέρνουν τα κτίρια;

Η κλίση του τον έχει καταστήσει ως ένα από τα πιο διάσημα κτίρια παγκοσμίως. Καθημερινά, χιλιάδες άνθρωποι από όλο τον κόσμο, επισκέπτονται την Πίζα για να δουν από κοντά τον περιβόητο Πύργο της, που έχει πάρει… κλίση σχεδόν 4 μοιρών.

Ο Πύργος της Πίζας είναι το πιο διάσημο κτίριο που γέρνει, δεν είναι όμως το μοναδικό.

Από την Πίζα ως το Μπιγκ Μπεν: Γιατί… γέρνουν τα κτίρια;

Το εμβληματικό Μπιγκ Μπεν, στο Λονδίνο, έχει επίσης κλίση, που μπορεί να μην είναι ορατή με γυμνό μάτι, ωστόσο αγγίζει τις 0,26 μοίρες, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία.

Αντίστοιχη κλίση έχουν πολλά κτίρια ανά τον πλανήτη με τον κεκλιμένο πύργο της πόλης Nevyansk στη Ρωσία, τον ινδουιστικό ναό Huma στο ινδικό κρατίδιο Ορίσα, και το καμπαναριό της εκκλησίας στην πόλη Bad Frankenhausen στη Γερμανία να είναι μερικά από τα πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα.

Κλίση όμως έχει παρατηρηθεί ότι έχουν και πιο σύγχρονα κτίρια, όπως για παράδειγμα ο πύργος του Μόντρεαλ, που μάλιστα είναι το ψηλότερο κεκλιμένο κτίριο στον κόσμο.

Τα ερωτήματα για το τι προκαλεί την κλίση στα κτίρια και το κατά πόσο αυτή οφείλεται στο πέρασμα των χρόνων, σε κατασκευαστικό λάθος ή στην… έμπνευση του αρχιτέκτονα, «βασανίζουν» πολλούς και το CNNi επιχείρησε να αναζητήσει απαντήσεις από τον πολιτικό μηχανικό Τζον Μπέρλαντ, ο οποίος είχε αναλάβει και τις διορθωτικές επισκευές που σταθεροποίησαν τον Πύργο της Πίζας, αλλά και το Μπιγκ Μπεν.

Το πρώτο πράγμα που ξεκαθαρίζει ο Μπέρλαντ, καθηγητής στο London Imperial College, τουλάχιστον για τις πιο σύγχρονες κατασκευές που γέρνουν, είναι ότι είναι εξαιρετικά ασφαλείς, ωστόσο οι περισσότεροι άνθρωποι αρνούνται να ζήσουν σε έναν λοξό ουρανοξύστη.

Όπως εξηγεί, ο λόγος που κάποια κτίρια γέρνουν, είναι σύνθετος και οφείλεται τόσο στον γεωλογικό παράγοντα, όσο και στην γεωτεχνική. Η φυσιολογία του εδάφους παίζει σημαντικό ρόλο, καθώς στο σημείο που σχεδιάζεται να ανεγερθεί ένα κτίριο υπάρχουν διαφορές στη σύστασή του, γι’ αυτό χρειάζεται μεγάλη και προσεκτική έρευνα από ειδικούς.

Πέραν του ότι το έδαφος σε άλλα σημεία είναι πιο σκληρό ή πιο μαλακό, συχνά η κλίση μπορεί να προκύψει εξαιτίας του σχεδίου, ή εξαιτίας της κατασκευής των θεμελίων.

«Σε κάθε περίπτωση παίζει ρόλο ο ανθρώπινος παράγοντας, γιατί ακόμη κι αν το πρόβλημα βρίσκεται στη φυσιολογία του εδάφους, οι άνθρωποι είναι αυτοί που πρέπει να κάνουν τους απαραίτητους ελέγχους και να το εντοπίσουν έγκαιρα», λέει ο Μπέρλαντ.

Ερωτηθείς για το πώς μπορεί να σταθεροποιηθεί ένα κτίριο το οποίο έχει ήδη πάρει κλίση, ο Μπέρλαντ σημειώνει πως το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει κανείς είναι να βρει την αιτία που προκαλεί αυτή την κλίση, διαδικασία που στοιχίσει πολύ τόσο σε χρόνο όσο και σε χρήμα.

Η κλασσική λύση είναι η ενίσχυση του εδάφους, ώστε να γίνει ξανά επίπεδο, διαδικασία που χρειάζεται μεγάλη προσοχή και ειδικό εξοπλισμό. Και πάλι όμως, κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή, σημειώνει ο Μπέρλαντ, αναφέροντας χαρακτηριστικά το παράδειγμα της Πίζας, όπου το έδαφος είναι τόσο μαλακό, που για να καταφέρουν να σταθεροποιήσουν τον Πύργο επέλεξαν να αφαιρέσουν χώμα για να κάνουν το έδαφος επίπεδο.

 

Πηγή: cnn.gr

/by

“Κουφωθείτε”

Μικρή αναδρομή
Η ιστορία των κουφωμάτων είναι αρκετά παλιά, όσο και η προσπάθεια του ανθρώπου να θωρακίσει από τις καιρικές συνθήκες τις πρώτες κατοικίες του. Παράλληλα με την ανακάλυψη του γυαλιού ωστόσο το μεσαίωνα, άρχισε η πρώτη σοβαρή προσπάθεια για την κατασκευή αποτελεσματικών τρόπων προστασίας, μιας προσπάθειας που συνεχίζεται ακόμα και στις μέρες μας με την τεχνολογία να ξεπερνά και να δίνει λύσεις ακόμα και στις πιο δύσκολες κατασκευαστικές απαιτήσεις.
Τα υλικά επιλογής ήταν αρχικά το ξύλο, ενώ στη συνέχεια με την ανάπτυξη νέων τεχνικών κατασκευής και την ανακάλυψη καινούργιων υλικών, προστέθηκε στη λίστα το αλουμίνιο και τελευταία και το πλαστικό ή PVC. Έτσι μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι το ξύλο, το αλουμίνιο και το PVC, καθώς και οι συνδυασμοί τους, αποτελούν σήμερα τα κατεξοχήν υλικά προτιμήσεως για κάθε είδους εφαρμογή.

Τα κουφώματα διαχωρίζονται πρώτα με βάση το υλικό από το οποίο αποτελούνται.
Έτσι υπάρχουν 3 κατηγορίες, τα κουφώματα pvc (τα πλαστικά κουφώματα ή πιο σωστά συνθετικά), τα κουφώματα αλουμινίου και τα ξύλινα κουφώματα.

Κάθε είδος κουφώματος έχει τα δικά του πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα όπως είναι φυσικό, ωστόσο είναι γεγονός πως ενώ εδώ και χρόνια γίνεται εκτενής χρήσης από κουφώματα αλουμινίου, τον τελευταίο καιρό έχει παρατηρηθεί ενδιαφέρον και για τα πλαστικά κουφώματα pvc.

Τέλος αρκετά συχνά εμφανίζονται στις μέρες μας και συνδυασμοί προφίλ από διαφορετικά υλικά (πχ αλουμίνιο εξωτερικά και ξύλο εσωτερικά) που εκμεταλλεύονται με αυτό τον τρόπο το μέγιστο των δυνατοτήτων του κάθε υλικού.

Για να τα μάθουμε καλύτερα λοιπόν:

Ξύλο
Είναι η ακριβότερη επιλογή υλικού που μπορεί να κάνει κάποιος με ποσοστά κόστους από 30% έως και 40% πιο ακριβά από την αμέσως επόμενη επιλογή που είναι το αλουμίνιο. Ανταμείβει όμως με την υψηλή αισθητική του και την αίσθηση ζεστασιάς που χαρίζει.
Μειονέκτημα του είναι η έλλειψη μεγάλων μηχανικών αντοχών πράγμα που το καθιστά δύσχρηστο υλικό σε μεγάλες εφαρμογές, σε σχέση πάντα με άλλα υλικά επιλογής. Επίσης, ενώ τα ξυλινα κουφώματα εχουν αυξημένες ανάγκες συντήρησης.

Τα σύγχρονα ξύλινα βάφονται κατ επιλογή του πελάτη με υψηλής αντοχής υδροδιαλυτά οικολογικά βερνίκια εμποτισμού.
Επίσης είναι ξηραμένα και απεντομωμένα έτσι ώστε να διασφαλίζουν τις μικρότερες δυνατές θερμοκρασιακές μεταβολές (διαστολές – συστολές) και βιολογικές φθορές.

  • ΥΠΕΡ: Πολύ καλή θερμομόνωση, αυξημένη αισθητική, πολύ καλή ανοχή στις θερμοκρασιακές μεταβολές.
  • ΚΑΤΑ: Κόστος, μειωμένη αντοχή στο χρόνο, συντήρηση, δεν συνιστάται σε μεγάλες κατασκευές.

Αλουμίνιο 
Είναι ίσως το πιο διαδεδομένο υλικό σήμερα. Η Ελλάδα είναι ευλογημένη με τεράστια αποθέματα Βωξίτη που είναι και η πρώτη ύλη για την παρασκευή του αλουμινίου. Αυτό σε συνδυασμό με τη μεγάλη τεχνογνωσία πάνω στις εφαρμογές του, το καθιστά σαν υλικό κορυφαίο από πλευράς προτίμησης και πολύ προσιτό από πλευράς κόστους.

Η ασφάλεια των κατασκευών και οι απαιτήσεις ποιότητας, οι ανάγκες χρήσης και η αισθητική εμφάνιση οδήγησαν στο σχεδιασμό ολοκληρωμένων κουφωμάτων αλουμινίου, τα γνωστά «συστήματα», τα οποία συνδυάζουν κατάλληλα προφίλ αλουμινίου, ειδικά εξαρτήματα, μηχανισμούς λειτουργίας, τζάμια και υλικά στεγάνωσης.

Σήμερα, τα συστήματα αλουμινίου κυριαρχούν στα κουφώματα καθώς κυκλοφορούν στην αγορά σε μεγάλη ποικιλία και συνδυάζουν κατάλληλα τεχνικά χαρακτηριστικά που εναρμονίζονται πλήρως με τις κλιματολογικές συνθήκες της Ελλάδας.

Το αλουμίνιο έχει μάλιστα κατοχυρωθεί ως το πλέον ιδανικό υλικό κατασκευής κουφωμάτων στη χώρα μας και προτιμάται από το 75% των καταναλωτών χάρις στα αδιαμφισβήτητα προτερήματα που προσφέρει σε σχέση με άλλα υλικά. Κι αυτό γιατί το αλουμίνιο δεν αντιδρά σοβαρά στις αλλαγές κλίματος και θερμοκρασίας σε αντίθεση με το ξύλο στο οποίο προκαλούνται διαβρώσεις και το PVC που γίνεται πιο εύθραυστο στις χαμηλές θερμοκρασίες και πιο εύκαμπτο στις υψηλές.

Η χρησιμότητα του είναι μεγάλη, διότι αυξάνει σημαντικά τη θερμομονωτική ιδιότητα του συστήματος. Επίσης διαθέτει ποικίλα χρώματα βαφής ακόμη και στην απόχρωση του ξύλου.

  • ΥΠΕΡ: Ελληνικό προϊόν, πολλές λύσεις και εφαρμογές, μεγαλύτερη ανθεκτικότητα στο χρόνο από τα υπόλοιπα υλικά, ασφάλεια.
  • ΚΑΤΑ: Πιο ακριβό σε σχέση με το PVC.

Πλαστικό (ή PVC)
Τα κουφώματα PVC, που είναι γνωστά και ως πλαστικά κουφώματα ή πιο σωστά συνθετικά κουφώματα, είναι τα κουφώματα που χρησιμοποιούνται όλο και στη χώρα μας, παρόλο που σίγουρα ακόμα πρωτοπόρα είναι τα κουφώματα αλουμινίου.

Ο κύριος λόγος είναι οικονομικός, καθώς μπορούν να είναι περίπου 20% πιο οικονομικά σε σχέση με το αλουμίνιο, ενώ παράλληλα δεν υπολείπονται στα περισσότερα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Εκτός αυτού έχουν ένα σημαντικό συγκριτικό πλεονέκτημα, ότι βοηθούν και στη θερμομόνωση του χώρου.
Αυτό συμβαίνει διότι το πλαστικό ως γνωστόν είναι κακός αγωγός της θερμότητας, συγκριτικά και με τα κουφώματα αλουμινίου μη θερμοδιακοπτώμενα που δεν έχουν καθόλου θερμομονωτικές ιδιότητες.

Η ασφάλεια είναι ένα ακόμα χαρακτηριστικό που έχει βελτιωθεί σημαντικά συμβάλλοντας στην αξιοπιστία τους. Αποτελεί μειονέκτημα ακομη, καθώς σε καμία περίπτωση τα πλαστικά κουφώματα δεν μπορούν να συγκριθούν με τη στιβαρότητα των κουφωμάτων αλουμινίου.

  • ΥΠΕΡ: τιμή, ηχομόνωση, βέλτιστη θερμομόνωση, μοντέρνο υλικό.
  • ΚΑΤΑ: όχι καλή απόδοση σε θερμά κλίματα, αποχρωματισμός.

 

Συνδυασμός κουφωμάτων
Τελευταία, έχουν αρχίσει να κάνουν την εμφάνιση τους και κουφώματα με συνδυασμό διαφορετικών υλικών. Έτσι, διατηρώντας τα πολύ καλά χαρακτηριστικά του αλουμινίου σε ασφάλεια και αντοχή σε καιρικές συνθήκες και στο χρόνο, έχει αντικατασταθεί το εσωτερικό προφίλ με ξύλο ή πλαστικό ανάλογα με την επιλογή μας. Με αυτό τον τρόπο εξασφαλίζεται η μέγιστη αντοχή και προστασία, ενώ παράλληλα αυξάνεται η θερμομόνωση και η αισθητική. Μοναδικό μειονέκτημα η αυξημένη τιμή που όμως αντισταθμίζεται από τα οφέλη σε θέρμανση και ψύξη.

Η σημασία των υαλοπινάκων
Τέλος, αναπόσπαστο κομμάτι όλων των κουφωμάτων αποτελούν και οι υαλοπίνακες, που συμπληρώνουν και ουσιαστικά ολοκληρώνουν τα συστήματα. Και εδώ, η πρόοδος της τεχνολογίας έχει επιτρέψει την κατασκευή τζαμιών με αυξημένες μηχανικές αντοχές, με επιστρώσεις υλικών που προσδίδουν ιδιαίτερες θερμομονωτικές ιδιότητες, ακόμα και αυτο-καθαρισμό. Η δε συνένωση πολλών στρωμάτων τζαμιού μέσω πλαστικών διαφανών μεμβρανών έχει επιτρέψει την κατασκευή ιδιαίτερα ανθεκτικών στη θραύση κρυστάλλων, προσδίδοντας τους ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ασφαλείας.

Έτσι εκτός από τα γνωστά διπλά κρύσταλλα, πλέον υπάρχουν ενεργειακά τζάμια δύο ή τεσσάρων εποχών για χρήση σε θερμά ή όλα τα κλίματα, triplex, securit ή και αλεξίσφαιρα για ειδικές εφαρμογές, ενώ με ειδική κατεργασία όλα τα κρύσταλλα μπορούν να αποκτήσουν και αντιρρυπαντικές ιδιότητες που βρίσκουν εφαρμογή σε ιδιαίτερα ψηλά κτίρια και ουρανοξύστες όπου ο καθαρισμός τους είναι πιο δύσκολος.

Άρθρο του κ. Σταύρου Καραβασιλειάδη, Πολιτικού Μηχανικού της EcoHeating Hellas

Πηγή : 4green.gr

/by

Ανοδίωση Αλουμινίου

Το αλουμίνιο που προορίζεται για αρχιτεκτονικές εφαρμογές υφίσταται επιφανειακές επεξεργασίες προκειμένου, αφ’ ενός μεν να βελτιωθεί η αντιδιαβρωτική συμπεριφορά του, αφ’ ετέρου δε να επιτευχθεί η επιθυμητή εμφάνιση και ο χρωματισμός για την εξυπηρέτηση των διακοσμητικών απαιτήσεων των αρχιτεκτονικών εφαρμογών και κατασκευών. Οι μέθοδοι που έχουν επικρατήσει και συνήθως χρησιμοποιούνται για την επιφανειακή επεξεργασία του αλουμινίου που προορίζεται για αρχιτεκτονικές εφαρμογές είναι η ανοδίωση και η ηλεκτροστατική βαφή.

Με την ανοδίωση, μετασχηματίζεται η επιφάνεια του αλουμινίου και δημιουργείται, τεχνητά, ένα στρώμα οξειδίου (σκουριά). Επειδή η διαδικασία γίνεται σε απόλυτα ελεγχόμενες συνθήκες, αυτό το στρώμα οξειδίου είναι πάρα πολύ συνεκτικό και σκληρό. Το στρώμα αυτό, επειδή είναι ήδη οξείδιο (σκουριά), όταν εκτίθεται στην ατμόσφαιρα δεν διαβρώνεται και έτσι προστατεύει το μέταλλο. Το ανοδικό επίστρωμα είναι διαφανές και η δομή του φέρει πόρους και επιτρέπει την ενσωμάτωση χρωστικών υλών για την επίτευξη του χρωματισμού.

 

Μερικά από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ανοδίωσης είναι:

  • Το στρώμα ανοδίωσης δημιουργείται από το ίδιο το μέταλλο, είναι πλήρως ενσωματωμένο σ’ αυτό και έτσι δεν υπάρχουν προβλήματα πρόσφυσης.
  • Η αντιδιαβρωτική συμπεριφορά της ανοδίωσης είναι πάρα πολύ καλή, εφ όσον τηρηθούν όλοι οι κανόνες παραγωγικής διαδικασίας, εφαρμογής και χρήσης.
  • Τα ανοδιωμένα προϊόντα αλουμινίου έχουν μεταλλική εμφάνιση.
  • Υπάρχει περιορισμός χρωμάτων.

Η ανοδίωση, ως επιφανειακή επεξεργασία του αλουμινίου, εφαρμόζεται πάνω από 60 χρόνια. Στο διάστημα αυτό είχαμε την ευκαιρία να δούμε τα προβλήματα που εμφανίζονταν στην πράξη και με τις κατάλληλες τεχνικές να εξαλειφθούν. Σήμερα, μετά από 60 χρόνια, θεωρείται ότι κατέχουμε πλήρως την τεχνολογία της ανοδίωσης και γνωρίζουμε την συμπεριφορά της στο χρόνο.

 

Μια λεπτομέρεια που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη στο σχεδιασμό των προφίλ αλουμινίου που πρόκειται να υποστούν ανοδίωση, είναι η επίδραση στις τελικές διαστάσεις. Το ανοδικό επίστρωμα (ανοδίωση), που το πάχος του κυμαίνεται από 10-25 μικρά, εισχωρεί στο μέταλλο ενώ το επίστρωμα της ηλεκτροστατικής βαφής, που το πάχος του είναι μεγαλύτερο από 60 μικρά και σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να φθάσει και πάνω από 120 μικρά.

Ο αλουμινοκατασκευαστής πρέπει να γνωρίζει και να εκθέτει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε μεθόδου στον πελάτη, ο οποίος έχει και την τελική ευθύνη της επιλογής. Προκειμένου ο πελάτης να καθοδηγηθεί σωστά, θα πρέπει, επίσης, να έχουμε υπόψη τα εξής:

  • Οι δύο μέθοδοι, ανοδίωση ή βαφή, συνιστούνται ανεπιφύλακτα για την επιφανειακή επεξεργασία του αλουμινίου που προορίζεται για αρχιτεκτονικές εφαρμογές.
  • Οι αλουμινοκατασκευαστές, που έχουν την ευθύνη απέναντι στους πελάτες τους για την παράδοση σωστών προϊόντων, θα πρέπει να προσπαθούν να χρησιμοποιούν προϊόντα που έχουν υποστεί επεξεργασία σε μονάδες ανοδίωσης με πιστοποίηση κατά Qualanod, ή μονάδες βαφής με πιστοποίηση κατά Qualicoat.
  • Η συναρμολόγηση και ο χειρισμός των ανοδιωμένων ή βαμμένων προφίλ αλουμινίου, θα πρέπει να γίνεται με τους γνωστούς σε όλους αλλά σε λίγες περιπτώσεις εφαρμοζόμενους κανόνες. Για παράδειγμα, κατά την συναρμολόγηση ή την τοποθέτηση, πρέπει να χρησιμοποιούνται πάντα ανοξείδωτες βίδες.
  • Το αλουμίνιο, ως υλικό, έχει πάρα πολλά πλεονεκτήματα αλλά οπωσδήποτε παρουσιάζει και μειονεκτήματα. Έχει αποδειχθεί όμως ότι, τουλάχιστον για την Ελλάδα και τις άλλες Μεσογειακές χώρες, το αλουμίνιο είναι το πλέον κατάλληλο υλικό για αρχιτεκτονικές εφαρμογές. Η αναφορά σε μερίδια αγοράς που κατέχουν άλλα υλικά σε άλλες χώρες, ιδιαίτερα της Κεντρική Ευρώπης, οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα και εγκυμονεί κινδύνους για τους Έλληνες καταναλωτές. Τυχόν προβλήματα που εμφανίζονται σε κατασκευές αλουμινίου, μετά από έρευνα και από την καθημερινά αποκτούμενη εμπειρία, βρίσκουν πάντα τη λύση τους και αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά.

Η τεχνολογία της ανοδίωσης

Τα βασικά στάδια της δημιουργίας ανοδικού επιστρώματος είναι: η προεργασία, η ανοδίωση, ο χρωματισμός (αν απαιτείται) και το σφράγισμα.

Προεργασία: Οι επιφάνειες που πρόκειται να ανοδιωθούν υποβάλλονται, συνήθως, σε μηχανικές ή και σε χημικές επεξεργασίες λείανσης με κατάλληλα λειαντικά μέσα ή χημικά αντιδραστήρια. Σκοπός αυτής της επεξεργασίας είναι να δώσει στην επιφάνεια εμφάνιση γυαλιστερή ή ματ. Στην συνέχεια, τα τεμάχια αλουμινίου υφίστανται επεξεργασία απολάδωσης / προσβολής (σόδα) και εξουδετέρωσης (νιτρικό οξύ).

Ανοδίωση: Η διαδικασία γίνεται με ηλεκτρόλυση (διοχέτευση συνεχούς ρεύματος), σε μπάνιο θειικού οξέος, κάτω από αυστηρές συνθήκες ελέγχου των συγκεντρώσεων των χημικών συστατικών, της θερμοκρασίας, της πυκνότητας του ρεύματος κτλ. Αποτέλεσμα της ηλεκτρόλυσης είναι η – με απόλυτα ελεγχόμενο τρόπο – οξείδωση της επιφάνειας του αλουμινίου. Το ανοδικό επίστρωμα είναι διαφανές (σαν γυαλί). Επίσης, το ανοδικό επίστρωμα δεν είναι συνεχές και παρουσιάζει πόρους .

Χρωματισμός: Το έγχρωμο ανοδιωμένο αλουμίνιο επιτυγχάνεται με την εναπόθεση έγχρωμων στοιχείων στους πόρους του ανοδικού επιστρώματος (ηλεκτρολυτικός χρωματισμός) και γίνεται μετά την φάση της ανοδίωσης και πριν τη φάση του σφραγίσματος. Τα πλέον διαδεδομένα χρώματα ανοδίωσης είναι οι αποχρώσεις του καφέ. Αυτό επιτυγχάνεται με την εμβάπτιση των τεμαχίων σε μπάνιο που περιέχει άλατα κασσιτέρου (Sn). Ανάλογα με το χρόνο παραμονής τους στο μπάνιο, επιτυγχάνονται οι διάφορες αποχρώσεις του καφέ. Επίσης και άλλα χημικά στοιχεία χρησιμοποιούνται για την δημιουργία άλλων αποχρώσεων (χρυσό κλπ).

Σφράγισμα: Το σφράγισμα των πόρων αποτελεί μία από τις βασικότερες διεργασίες προκειμένου να εξασφαλισθεί η σωστή προστασία του αλουμινίου. Όπως αναφέρθηκε πριν, το ανοδικό επίστρωμα παρουσιάζει πόρους. Στα σημεία των πόρων, το πάχος της ανοδίωσης είναι πολύ μικρό (2-3 μικρά), και η προστασία στα σημεία αυτά είναι ασθενής. Με την διαδικασία του σφραγίσματος ενυδατώνεται το οξείδιο του αλουμινίου και με τη επερχόμενη διόγκωσή του κλείνουν (σφραγίζονται) οι πόροι. Επιπλέον, στην περίπτωση που έχει προηγηθεί η διαδικασία του ηλεκτρολυτικού χρωματισμού, οι χρωστικές ύλες εγκλωβίζονται μέσα στους πόρους και εξασφαλίζεται έτσι η σταθερότητα του χρώματος στον χρόνο. Οι χρωστικές ουσίες είναι ορατές γιατί, όπως ήδη αναφέρθηκε, το ανοδικό επίστρωμα είναι διαφανές σαν γυαλί .

Το σφράγισμα των πόρων επιτυγχάνεται με δύο τρόπους :

  • Ζεστό σφράγισμα, γίνεται με την εμβάπτιση των τεμαχίων αλουμινίου σε απιονισμένο νερό 96οC, τουλάχιστον και για χρόνο 2 min για κάθε μικρό ανοδίωσης.
  • Κρύο σφράγισμα, γίνεται με την εμβάπτιση σε μπάνιο θερμοκρασίας 25-30 0C που περιέχει άλατα φθοριούχου νικελίου κάτω από αυστηρά ελεγχόμενες συνθήκες συγκεντρώσεων των συστατικών, ph, θερμοκρασίας κτλ. Η ολοκλήρωση του σφραγίσματος επιτυγχάνεται με την παραμονή των τεμαχίων σε μπάνιο θειικού νικελίου 60 0C και για χρόνο 0,8 – 1,2 min για κάθε μικρό ανοδίωσης.

Ποιοτικά χαρακτηριστικά της ανοδίωσης

Εμφάνιση: Η τελική εμφάνιση των ανοδιωμένων προϊόντων αλουμινίου μπορεί να είναι άχρωμη (φυσικό χρώμα) ή έγχρωμη. Οι βασικοί χρωματισμοί που έχουν επικρατήσει διεθνώς είναι οι αποχρώσεις του καφέ.

Η τελική εμφάνιση των προϊόντων εξαρτάται :

  • Από το κράμα. Αυτό πρέπει να είναι καθορισμένο και ο προμηθευτής οφείλει να πιστοποιεί ότι το υλικό ανταποκρίνεται στις αντίστοιχες προδιαγραφές και ότι είναι κατάλληλο να υποστεί την ανοδίωση.
  • Από τον τρόπο επιφανειακής επεξεργασίας πριν την ανοδίωση. Έτσι η τελική εμφάνιση μπορεί να είναι γυαλιστερή ή ματ.
  • Από την επιφανειακή επεξεργασία μετά την ανοδίωση, όπως π.χ. τον χρωματισμό ή τις συνθήκες σφραγίσματος.
  • Από τον τρόπο χειρισμού κατά την συσκευασία, αποθήκευση μεταφορά και παράδοση στον πελάτη.

Πάχος ανοδίωσης: Το πάχος ανοδίωσης αντιστοιχεί στο πάχος σε μικρά (μm = χιλιοστά χιλιοστομέτρου) του επιστρώματος του οξειδίου του αλουμινίου της σημαντικής επιφάνειας. Ανάλογα με την χρήση και το περιβάλλον που θα τοποθετηθεί η κατασκευή, επιβάλλεται και το ελάχιστο επιτρεπόμενο πάχος ανοδίωσης. Έτσι επιβάλλεται:

  • εσωτερικοί χώροι: ελάχιστο πάχος ανοδίωσης 10 μm (μικρά)
  • εξωτερικοί χώροι σε κοινό αστικό περιβάλλον: ελάχιστο πάχος ανοδίωσης 15 μm (μικρά)
  • εξωτερικοί χώροι σε διαβρωτικό περιβάλλον (θαλάσσιο, βιομηχανικό): ελάχιστο πάχος ανοδίωσης 20 μm (μικρά)

Σφράγισμα ανοδίωσης: Η ποιότητα του σφραγίσματος είναι από τα πλέον βασικά χαρακτηριστικά ποιότητας των ανοδικών επιστρωμάτων. Σ’ ένα μη ή κακά σφραγισμένο ανοδικό επίστρωμα, οι ρύποι της ατμόσφαιρας θα επιτεθούν και θα προσβάλλουν τα σημεία των πόρων όπου το επίστρωμα είναι μόλις λίγων μικρών. Είναι εύκολα κατανοητό ότι ένα κακά σφραγισμένο ανοδικό επίστρωμα, ακόμη και πολλών μικρών πάχους, είναι αναποτελεσματικό ώστε να προστατεύσει το αλουμίνιο από οξείδωση. Επιπλέον, στα έγχρωμα ανοδικά επιστρώματα, με το σφράγισμα εγκλωβίζονται oι χρωστικές ουσίες στο εσωτερικό των πόρων και έτσι εξασφαλίζεται μακροχρόνια σταθερότητα χρωματισμού.

Τόσο το πάχος όσο και το σφράγισμα της ανοδίωσης, ελέγχονται σήμερα με ειδικές μεθόδους και συσκευές.

Πιστοποίηση της ποιότητας σε προϊόντα ανοδίωσης

Σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, ο έλεγχος και η πιστοποίηση της ποιότητας των ανοδιωμένων και ηλεκτροστατικά βαμμένων προϊόντων αλουμινίου καθορίζονται από τις προδιαγραφές της QUALANOD και QUALICOAT αντίστοιχα, που αναφέρονται σε:

  • Καθορίζουν τον ελάχιστο εξοπλισμό και την παραγωγική διαδικασία της μονάδας, καθώς και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των προϊόντων της.
  • Επιβάλλουν τον αυτοέλεγχο της μονάδας, σε καθημερινή βάση, καθορίζοντας ελάχιστο αριθμό ελέγχων τόσο στην παραγωγική διαδικασία όσο και στα τελικά προϊόντα, καταγραφή των αποτελεσμάτων και τήρηση αρχείου με τα δοκίμια που ελέχθησαν.
  • Οι εταιρείες, δύο φορές, τουλάχιστον, το χρόνο χωρίς προειδοποίηση και σε ακαθόριστα χρονικά διαστήματα ελέγχονται από επιθεωρητές ποιότητος.
  • Σε κάθε χώρα, η παρακολούθηση της διαδικασίας και η απονομή των πιστοποιητικών ποιότητας γίνεται από Εθνικές Ενώσεις που συμμετέχουν στην Qualanod και Qualicoat και την αντιπροσωπεύουν σε κάθε χώρα. Στην Ελλάδα, εξουσιοδοτημένος και υπεύθυνος Οργανισμός για την διενέργεια των ελέγχων και την απονομή των σημάτων ποιότητος Qualanod και Qualicoat είναι η Ελληνική Ένωση Αλουμινίου.

Η εφαρμογή του συστήματος πιστοποίησης σε ευρωπαϊκό επίπεδο δίνει την ευκαιρία για μια ευρεία απόκτηση εμπειριών και ανταλλαγή απόψεων. Τυχόν προβλήματα (μην ξεχνάμε ότι τίποτα δεν είναι τέλειο) που εντοπίζονται είτε στον τεχνολογικό και παραγωγικό τομέα, είτε σε θέματα διαδικασιών πιστοποίησης, αντιμετωπίζονται από κοινού και με τον πιο πρόσφορο τρόπο.

 

Του “Γιάννη Γεωργουσόπουλου” Χημικού – Μηχανικού – Τεχνικού Συμβούλου της Ελληνικής Ένωσης Αλουμινίου

/by

Σαράντα κτίρια «αγωνιούν» για το αρχιτεκτονικό βραβείο Μις φαν ντερ Ρόε

Το νέο κέντρο τεχνών του Ιδρύματος Πράντα στο Μιλάνο, το Μουσείο Βασιλικών Συλλογών στη Μαδρίτη, ένα πρότυπο σχολείο στη Φινλανδία και μία μοντέρνας αισθητικής εκκλησία στη Δανία είναι μεταξύ των 40 κτιρίων που έχουν συμπεριληφθεί στην πρώτη βραχεία λίστα του ευρωπαϊκού αρχιτεκτονικού βραβείου Μις φαν ντερ Ρόε.

Η τελική λίστα πέντε υποψηφίων αναμένεται να ανακοινωθεί μέσα στην επόμενη εβδομάδα, ενώ η τελετή απονομής θα πραγματοποιηθεί στις 26 Μαΐου στο περίπτερο Μις φαν ντερ Ρόε στη Βαρκελώνη. Την ίδια ημέρα, πολλές ευρωπαϊκές πόλεις θα ανοίξουν για το κοινό τις πόρτες των εμβληματικών οικοδομημάτων τους, συμμετέχοντας στη γιορτή της αρχιτεκτονικής.

Παρότι η διετία που πέρασε ήταν μια δύσκολη, από οικονομικοπολιτικής σκοπιάς, περίοδος για αρκετές χώρες της Γηραιάς Ηπείρου, η κριτική επιτροπή είχε να επιλέξει ανάμεσα σε εκατοντάδες αξιόλογα εγχειρήματα που ολοκληρώθηκαν στο συγκεκριμένο διάστημα. Τη λίστα απαρτίζουν τόσο ιδιωτικά όσο και δημόσια κτίρια, από ένα πολυτελές εξοχικό σε ένα ιδιόκτητο νησάκι της Νορβηγίας μέχρι το βραβευμένο με Τέρνερ (2015) πρότζεκτ της αρχιτεκτονικής συλλογικότητας «Assemble» στο Granby Four Streets του Λίβερπουλ, όπου μια ομάδα κατοίκων ανέλαβε δράση προκειμένου να αποκτήσει ξανά ζωή ένα εγκαταλελειμμένο οικιστικό συγκρότημα.

Ακόμα, το εκτυφλωτικό κέντρο τεχνών του Ιδρύματος Πράντα σε σχέδια του Rem Koolhaas, ο οποίος μεταμόρφωσε ένα παλιό αποστακτήριο με ορισμένες τολμηρές παρεμβάσεις, όπως η προσθήκη ενός «στοιχειωμένου σπιτιού» επενδεδυμένου με χρυσό 24 καρατίων, αλλά και το Μουσείο Τέχνης, Αρχιτεκτονικής και Τεχνολογίας στη Λισσαβώνα.

Φέτος, στον διαγωνισμό συμμετέχουν περισσότερες χώρες από κάθε άλλη φορά, αφού τα ευρωπαϊκά σύνορα «διευρύνονται» για να συμπεριλάβουν τη Γεωργία, τη Μολδαβία και την Ουκρανία. Τον μεγαλύτερο αριθμό συμμετοχών έχουν η Γαλλία, η Πορτογαλία και η Βρετανία, με τέσσερα κτίρια η καθεμία, και ακολουθούν η Δανία, η Ισπανία, η Ολλανδία, η Φινλανδία και η Τουρκία.

Περίπου το ένα τρίτο των επιλεγμένων έργων επιχειρεί να απαντήσει στην «πρόκληση» της συνύπαρξης της πολιτισμικής κληρονομιάς με τη σύγχρονη αρχιτεκτονική. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το European Hansemuseum, στο Λούμπεκ της Γερμανίας, το οποίο περικλείει ένα μεσαιωνικό κάστρο και μία ανασκαφή.

Το βραβείο, το οποίο απονέμεται κάθε δύο χρόνια στους αρχιτέκτονες νεόδμητων κτιρίων από το Ιδρυμα Μις φαν ντερ Ρόε και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 60.000 ευρώ.

/by

House 1203: H τόλμη της κυβιστικής αρχιτεκτονικής σε μια κατοικία στη Λευκωσία

Το εντυπωσιακό πρότζεκτ του γραφείου Simpraxis που ακολουθεί τους δικούς του κανόνες μορφολογίας.

Το αρχιτεκτονικό γραφείο Simpraxis με έδρα την Λευκωσία στη Κύπρο, ιδρύθηκε το 2003 από τους Μάριο Χριστοδουλίδη και Χρίστο Χριστοδούλου. Βραβεία και αναγνωρίσεις περιλαμβάνουν τέσσερις υποψηφιότητες για το Ευρωπαϊκό Βραβείο Αρχιτεκτονικής Mies Van De Rohe, οκτώ βραβεία σε ανοιχτούς Αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς συμπεριλαμβανομένων και τεσσάρων πρώτων, και δύο παρουσιάσεις στην Biennale Αρχιτεκτονικής στην Βενετία.

Τα έργα του γραφείου αποτυπώνουν τη φιλοσοφία των δύο δημιουργών που πειραματίζονται με τον επαναπροσδιορισμό των χωρικών κανόνων μέσα από το σχεδιασμό και την ευφάνταστη μορφολογία. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της αρχιτεκτονικής τόλμης του γραφείου που έχει χαρακτηριστεί και ως «Ύμνος στην κυβιστική αρχιτεκτονική» είναι και το «House 1203» στη Λάρνακα.

Η εντυπωσιακή αυτή κατοικία δεσπόζει στο παραλιακό μέτωπο μιας ακατέργαστης περιοχής περίπου εβδομήντα μέτρα από την θάλασσα. Το σπίτι προορίζεται κυρίως για χρήση τα Σαββατοκύριακα από μία οικογένεια με τρία ενήλικα παιδιά.

Η περιστασιακή χρήση και το ερημικό φυσικό περιβάλλον έκαναν επιτακτική την ανάγκη για ένα χώρο ο οποίος να έχει άμεση σχέση με την φύση αλλά παράλληλα να προσφέρει την ιδιωτικότητα και ασφάλεια που οι ένοικοι επιζητούσαν. Η οξύμωρη μορφή και η ξεκάθαρη γεωμετρία της κατοικίας την κάνουν να ξεχωρίζει στο τοπίο με έναν ογκώδη πύργο με τέσσερα κουτιά που «χάσκουν» περιμετρικά του.

Η περιγραφή του «House 1203» από το Simpraxis Προτείνεται ένας κεντρικός «κενός» πύργος ο οποίος στο ισόγειο λειτουργεί ως κοινόχρηστος χώρος για την οικογένεια. Αυτός ο χώρος ανοίγει προς όλες τις κατευθύνσεις του κήπου επιτρέποντας την περιμετρική αντίληψη ολόκληρης της αυλής.

Ο ίδιος κεντρικός χώρος περιλαμβάνει και την κατακόρυφη κυκλοφορία της οικίας. Μία σκάλα η οποία διανύει μια πορεία περιμετρικά εντός του τριώροφου χώρου οδηγεί διαδοχικά στα τέσσερα υπνοδωμάτια καταλήγοντας στην οροφή. Η σχέση μεταξύ φυσικού τοπίου και κατοικίας μεταβάλλεται διαμέσου αυτής της μετάβασης από την αυλή προς την οροφή. Στο ισόγειο υπάρχει μια άμεση πρόσβαση προς ολόκληρη την αυλή, ενώ στα υπνοδωμάτια η θέα, αν και απρόσκοπτη, είναι απόμακρη και επιλεκτική. Εντός του πύργου η έλλειψη ανοιγμάτων, εκτός των εσωτερικών παραθύρων των υπνοδωματίων, επιτρέπει μόνο περιορισμένες και αποσπασματικές οπτικές φυγές. Μόνο αφότου ανεβείς στην οροφή αντιλαμβάνεσαι την ευρύτερη τοπογραφία της περιοχής.

Τα τέσσερα αναρτημένα κουτιά περιμετρικά του πύργου φιλοξενούν τους ιδιωτικούς χώρους για κάθε μέλος της οικογένειας. Τα διάφορα πλατύσκαλα, καθώς κάποιος οδεύει προς την οροφή, καθορίζουν και το υψόμετρο του κάθε υπνοδωματίου. Μια πόρτα και ένα παράθυρο για κάθε δωμάτιο διαμεσολαβούν στη σχέση με τον κοινόχρηστο χώρο στο κέντρο. Αυτά τα ανοίγματα σε περιμετρική οργάνωση επιτρέπουν την επικοινωνία μεταξύ των μελών της οικογένειας, αλλά επίσης ενεργοποιούν τον κεντρικό χώρο μεταβάλλοντας τον σε μια σκιασμένη κεντρική αυλή.

Ο πρακτικός ρόλος της σκάλας επαναπροσδιορίζεται σε χώρο γεγονότων, λειτουργώντας παράλληλα σαν εξώστης για τα υπνοδωμάτια, όσο και σαν ᾽δημόσιο᾽ πέρασμα προς το επίπεδο της οροφής. Τα γυάλινα σκαλοπάτια συνεισφέρουν σε αυτή την εμπειρία διατηρώντας τις οπτικές συνδέσεις μεταξύ των υπνοδωματίων, αλλά και με τον κοινόχρηστό χώρο στο ισόγειο. Η σχέση που έχουν τα μορφολογικά αυτόνομα υπνοδωμάτια με την σκάλα, το επίπεδο της οροφής, και τον κεντρικό χώρο όπως αυτός λειτουργεί ως προέκταση της αυλής, επαναπροσδιορίζει και την αντίληψη του συνόλου ως κατοικία αλλά και προγραμματική ταξινόμηση των επιμέρους στοιχείων που την συνθέτουν.

Ο κεντρικός χώρος φωτίζεται κατά την διάρκεια της μέρας κυρίως από τις θύρες στο ισόγειο, αλλά και από τα παράθυρα και τις θύρες οι οποίες συνδέουν τα τέσσερα υπνοδωμάτια με τον εσωτερικό τριώροφο χώρο. Φυσικός φωτισμός εισέρχεται επίσης από την γυάλινη καταπαχτή η οποία επιτρέπει πρόσβαση προς την οροφή.

Διαμπερής εξαερισμός διαμέσου του κοινόχρηστου χώρου και των υπνοδωματίων βοηθά στη παθητική δημιουργία ενός ευήλιου περιβάλλοντος κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Οι μεγάλες θύρες στο ισόγειο επιτρέπουν στον θαλάσσιο άνεμο να εισέρθει εντός του χώρου και να διαφύγει από την καταπαχτή στο επίπεδο της οροφής. Παράθυρα σε κάθε υπνοδωμάτιο τα οποία επιτρέπουν την επικοινωνία με τον κεντρικό χώρο μπορούν να ενισχύσουν τον διαμπερή εξαερισμό και την παθητική ψύξη των χώρων αυτών. Σκιασμένες βεράντες κάτω από τα τέσσερα υπνοδωμάτια μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε σχέση με την ώρα της ημέρας και της εποχής. Ένα πυκνό δίχτυ το οποίο τυλίγεται στην οροφή του κάθε υπνοδωματίου επιτρέπει φυσικό εξαερισμό και προστατεύει τα τέσσερα δωμάτιο από τον καλοκαιρινό ήλιο.

Ο σκελετός αποτελείται από τον κεντρικό πυρήνα, ο οποίος κατασκευάστηκε από ενισχυμένο σκυρόδεμα πάχους πενήντα εκατοστών με επιπλέον μεταλλικά υποστυλώματα και δοκούς για ενίσχυση, και τα τέσσερα δωμάτια τα οποία κατασκευάστηκαν από μεταλλικό σκελετό με διαγώνιες ενισχύσεις και αναρτώνται από τον κεντρικό πυρήνα.

 

Πηγή : profilnet.gr

/by